Dlaczego warto? REJESTRACJA

Hermann Hesse - cytaty

Zadziwiające, co też człowiek potrafi przełknąć! Chyba z dziesięć minut czytałem gazetę, chłonąłem oczyma wypociny jakiegoś nieodpowiedzialnego człowieka, przeżuwającego w swych ustach słowa innych, by je następnie - zaprawione śliną, ale nie strawione - znów z siebie wydalić. Pochłonąłem tak całą długą szpaltę. Po czym zjadłem dobry kawał wątroby, wyciętej z ciała zarżniętego cielaka. Przedziwne! Najlepsze ze wszystkiego było alzackie wino. [...] Dziwne było również i to, że w jakichś zielonych dolinach zdrowi, dzielni ludzie up
Autor: Hermann Hesse
0
problematyczność i beznadziejność ludzkiego życia: wspaniałość chwili i jej nędzne przekwitanie, niemożność okupienia pięknej wzniosłości uczucia inaczej jak więzieniem codzienności, trwającym w wiecznej śmiertelnej walce z równie palącą i równie świętą miłością do utraconej niewinności natury, poznał pan to całe straszliwe błądzenie w pustce i w niepewności, to skazanie na przemijanie, stałą połowiczność, wieczne próbowanie i dyletantyzm - słowem całą beznadziejność, dziwaczność i palącą rozpacz ludzkiego bytu.
Autor: Hermann Hesse
0
Nie powinien pan porównywać siebie z innymi, i jeśli natura stworzyła pana w postaci nietoperza, nie powinien pan chcieć przekształcić się w strusia! Uważa się pan niekiedy za dziwaka i wyrzuca sobie, że obiera pan inne drogi niż większość ludzi. Musi się pan tego oduczyć. Niech pan patrzy w ogień, niech pan spogląda w chmury, a z chwilą, gdy zbudzą się w panu przeczucia, odzywać się zaczną głosy w pańskiej duszy, niech im pan zawierzy, nie zadając sobie uprzednio pytania, czy to się spodoba lub będzie miłe pana nauczycielowi, pa
Autor: Hermann Hesse
0
[...] przyjrzyj się jakiemukolwiek zwierzęciu, kotu, psu, ptakowi [...] Zobaczysz, że one wszystkie są prawdziwe, że żadne nie jest zakłopotane, każde wie, co ma robić i jak się zachować. Nie chcą imponować. Żadnej komedii. Są takie, jakie są, jak kamienie i kwiaty albo jak gwiazdy na niebie.
Autor: Hermann Hesse
0
(...) "samobójcy" jawią się nam jako obciążeni poczuciem winy za indywidualizację, jako owe dusze, które za cel życia uważają już nie doskonalenie się i kształtowanie samych siebie, lecz unicestwienie się, powrót do matki, do Boga, do wszechświata. Natury takie są w większości zupełnie niezdolne do popełnienia prawdziwego samobójstwa, ponieważ pojęły dogłębnie tkwiący w nim grzech. Dla nas są jednak samobójcami, gdyż w śmierci, a nie w życiu widzą wybawiciela, są gotowi usunąć się i poświęcić, zgasnąć i wrócić do początku.
Autor: Hermann Hesse
0
Czy nie pojmujesz tego, mój uczony panie, że dlatego ci się podobam i dlatego jestem dla ciebie ważna, bo przedstawiam coś w rodzaju zwierciadła, bo w moim wnętrzu jest coś, co daje ci odpowiedź i co ciebie rozumie? Właściwie wszyscy ludzie powinni być dla siebie takimi zwierciadłami i wzajemnie sobie służyć odpowiedzią i oddźwiękiem, ale tacy dziwacy jak ty są właściwie cudaczni, łatwo wpadają w omamienie i już niczego nie umieją dojrzeć i odczytać w oczach innych ludzi, bo to już ich nic nie obchodzi. A gdy taki dziwak znajdzie
Autor: Hermann Hesse
0
Z punktu widzenia wilka każda czynność ludzka stawała się przeraźliwie śmieszna i żenująca, głupia i próżna. Ale zupełnie tak samo było, kiedy Harry czuł się i zachowywał jak wilk, kiedy szczerzył zęby i odczuwał nienawiść i śmiertelną wrogość do wszystkich ludzi i zwyrodniałych manier i obyczajów. Wtedy to leżała w nim na czatach cząstka człowiecza, śledziła wilka, nazywała go bydlęciem i bestią, psuła i zatruwała mu każdą radość czerpaną z prostej, wilczej, dzikiej natury.
Autor: Hermann Hesse
0
Wy, uczeni i artyści, macie głowy pełne różnych osobliwych spraw, ale jesteście ludźmi jak inni, a my, inni, także mamy swoje marzenia i igraszki wyobraźni.
Autor: Hermann Hesse
0
W żadnej się nie zakochałem, ponieważ te ładniejsze wśród nich były tak bardzo do siebie podobne, że uroda ich przemawiała do mnie zawsze tylko jako rasa, a nigdy jako osobisty wdzięk.
Autor: Hermann Hesse
0
Jeden jest stół, jedno krzesło, jeden chleb, jedno wino, jeden jest ojciec i jedna matka, a przecież w każdym narodzie, w każdej kulturze nazywają się inaczej. Tak też jest z Bogiem. Hindusom i Chińczykom, chrześcijanom i buddystom - wszystkim chodzi o to samo, wszyscy oni mają nadzieję na to samo, pragną tego samego i wierzą w to samo, tyle że nazywają to inaczej niż my. W refleksji politycznej ludzi postępowych nacjonalizm został przezwyciężony, należy do przeszłości - w religiach wszędzie jeszcze dominuje dziecinna wiara w jed
Autor: Hermann Hesse
0
Wspominając, co było dwa, trzy miesiące temu, widział się odmienionym, widział przebytą drogę, widział jasność i wyraźnie wytyczony szlak tam, gdzie niedawno jeszcze panował mrok i bezradna niepewność. Wydawało mu się, że oto jego życie toczy się znowu jak wartki strumień, rzeka, dążąca w wyznaczonym kierunku, podczas gdy przedtem tak długo grzęzło w błotnistym rozlewisku i niezdecydowanie kręciło się w kółko.
Autor: Hermann Hesse
0
...pragnąłem w utworze większych rozmiarów przybliżyć dzisiejszym ludziom wielkie, nieme życie przyrody i zachęcić do pokochania go. Chciałem nauczyć ich wsłuchiwać się w tętno ziemi, brać udział w życiu całej przyrody, aby w natłoku swych małych losów nie zapomnieli, że nie jesteśmy bogami stworzonymi przez nas samych, tylko dziećmi i cząstkami ziemi i całego kosmosu (...) Ale chciałem też nauczyć ludzi szukania źródeł radości i życia w bratniej miłości do przyrody; chciałem głosić sztukę patrzenia, wędrowania, rozkoszowania się
Autor: Hermann Hesse
0
Ach, Harry, musimy po omacku brnąć przez tyle błota i absurdu, aby się dostać do domu! Nie mamy nikogo, kto by nas prowadził, naszym jedynym przewodnikiem jest nostalgia.
Autor: Hermann Hesse
0
Samotność jest niezależnością, życzyłem jej sobie i zdobyłem ją po długich latach. Jest zimna, o tak, ale jest też cicha, cudownie cicha i wielka, jak zimne, ciche przestworza, po których wirują gwiazdy.
Autor: Hermann Hesse
0
Nieraz panu już życie obrzydło, nieraz dążył pan do wydostania się z tego świata, prawda? Tęsknił pan za tym, aby opuścić tę epokę, ten świat i tę rzeczywistość i przenieść się do innej rzeczywistości, do takiej, która panu bardziej odpowiada, do świata bez czasu. Niech pan to uczyni, drogi przyjacielu, gorąco zapraszam pana na to. Przecież wiadomo panu, gdzie jest schowany ten inny świat, wie pan dobrze, że świat, którego pan szuka, jest światem pańskiej własnej duszy. tylko w pańskim własnym wnętrzu żyje owa inna rzeczywistość,
Autor: Hermann Hesse
0
←pierwsza poprzednia 3 4 5 6 następna ostatnia→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
Reklamy