Dlaczego warto? REJESTRACJA

Mikołaj Gogol - cytaty

Wszyscy mamy tę maleńką słabość, że lubimy siebie trochę oszczędzać i staramy się raczej znaleźć jakiegoś bliźniego, na którym by można skupić swą złość, na przykład służącego urzędnika, który jest od nas zależny i w porę się nawinął, żonę i w końcu krzesełko, które się rzuca, diabli wiedzą gdzie, aż pod drzwi, tak że odpadnie od niego poręcz i oparcie - niech wie, co to takiego gniew.
Autor: Mikołaj Gogol
0
Nie ty szukaj, lecz niech z tobą szukają znajomości.
Autor: Mikołaj Gogol
0
Boże, czymże jest życie nasze - wieczny rozbrat marzenia z rzeczywistością!
Autor: Mikołaj Gogol
0
[...] baba to tak jak worek: co do niego włożyć, to i niesie...
Autor: Mikołaj Gogol
0
Młodzi urzędnicy wyśmiewali się z niego i podżartowywali, ile im starczyło dowcipu kancelaryjnego; opowiadali wobec niego najrozmaitsze, wymyślone o nim historie; o jego gospodyni, siedemdziesięcioletniej babinie, mówili, że go bije; pytali, kiedy się odbędzie ich wesele; sypali mu na głowę papierki, nazywając to śniegiem. Ale pan Akakiusz nie odpowiadał na to ani słówkiem, jak gdyby w ogóle nikogo przy nim nie było. Nie miało to nawet wpływu na jego pracę: wśród wszystkich tych dokuczliwości nie robił ani jednego błędu w pisaniu
Autor: Mikołaj Gogol
0
Jeżeli narzeczony przez okno czmycha to i święty Boże nie pomoże.
Autor: Mikołaj Gogol
0
Od nadmiaru rozumu gorzej jest, niż by go wcale nie było.
Autor: Mikołaj Gogol
0
Jeżeli narzeczony przez okno trzmycha to i święty boże nie pomoże...
Autor: Mikołaj Gogol
0
Podobało mu się nie to, o czym czytał, lecz raczej samo czytanie, ściślej sam proces czytania, że oto z liter ciągle wychodzi jakieś słowo, które czasami diabli wiedzą co znaczy.
Autor: Mikołaj Gogol
0
Wszędzie, gdziekolwiek by to było w życiu, czy to wśród surowych, chropowato biednych, niechlujnie pleśniejących niskich jego warstw, czy to wśród monotonnie chłodnych i nudnie schludnych sfer wyższych, wszędzie, choćby raz jeden tylko, spotyka człowiek na swej drodze zjawisko niepodobne do niczego, co widział dotychczas, które choć raz wzbudzi w nim uczucie niepodobne do tych, które sądzone mu odczuwać przez całe życie.
Autor: Mikołaj Gogol
0
Rosjo! Rosjo! Widzę cię, z mego cudnego, pięknego oddalenia cię widzę: biednie, pusto, nieprzytulnie w tobie; nie rozweselą, nie przerażą oka zuchwałe dziwy przyrody wieńczone zuchwałymi dziwami sztuki, miasta z wielookiennymi, wysokimi pałacami wrosłymi w urwiska, malownicze drzewa i bluszcz obrastający domy, w szumie i wiecznym pyle wodospadów; nie odchyli się w tył głowa, żeby spojrzeć na piętrzące się nad nią bez końca złomy kamienne; nie błysną poprzez narzucone jeden na drugi ciemne łuki oplatane gałązkami winogradu, bluszc
Autor: Mikołaj Gogol
0
Wszystko ma swą kolej - i miejsce, i czas! A człowiek poczciwy jednak nie został wybrany na bohatera. I można nawet powiedzieć, dlaczego nie został wybrany. Dlatego, że trzeba w końcu dać odpocząć biednemu poczciwemu człowiekowi, dlatego, że próżno obraca się w ustach słowo: "człowiek poczciwy"; dlatego, że z poczciwego człowieka zrobiono szkapę, i nie ma pisarza, który by na nim nie jeździł popędzając i batem, i czym się da; dlatego, że zamęczono człowieka poczciwego do tego stopnia, że teraz nie ma w nim nawet cienia poczciwośc
Autor: Mikołaj Gogol
0
Może jestem jakimś hrabią albo generałem i tylko wydaję się radcą tytularnym? Może sam jeszcze nie wiem, kim jestem.
Autor: Mikołaj Gogol
0
Nie ma takiego bólu, którego nie można by wypłakać.
Autor: Mikołaj Gogol
0
Z czego się śmiejecie? Sami z siebie się śmiejecie!
Autor: Mikołaj Gogol
0
←pierwsza poprzednia 2 3 następna ostatnia→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
Reklamy