Dlaczego warto? REJESTRACJA

Vladimir Nabokov - cytaty

Moje cudo leżało na brzuchu, pokazując mi - pokazując tysiącowi oczu, które wytrzeszczała moja wielooka krew - lekko wystające łopatki, puszek w żlebie grzbietu, prężne obrzmienia wąskich pośladków opiętych czernią i księstwo udzielne ud uczennicy.
Autor: Vladimir Nabokov
0
Pardonnez, mamo, wcale w ciebie nie celowałam". Oczywiście, że nie, moja gorąca pusiu.
Autor: Vladimir Nabokov
0
(...) czyż my wszyscy nie jesteśmy pielgrzymami, a nasze sny - czyż nie są anagramami codziennej rzeczywistości?
Autor: Vladimir Nabokov
0
Wkrótce potem jechałem w mżawce dogorywającego dnia, a wycieraczki chodziły na pełnych obrotach, ale były bezradne wobec moich łez.
Autor: Vladimir Nabokov
0
Byłbym szelmą, gdybym to powiedział, a czytelnik mój głupcem, gdyby uwierzył, że szok, jakim była dla mnie utrata Lolity, wyleczył mnie nagle z pedofilii. To fakt, że moja miłość do niej uległa przeobrażeniu, co nie znaczy, jakoby przez to mogła zmienić się moja przekl eta natura.s.287
Autor: Vladimir Nabokov
0
(...) a ja wpatrywałem się w nią i wpatrywałem, wiedząc już z całkowita pewnością, jak to, że umrę, iż kocham ją ponad wszystko, co widziałem lub wyobrażałem sobie na ziemi, albo czego się spodziewałem gdziekolwiek indziej.
Autor: Vladimir Nabokov
0
Niemiecki wieśniak jest staromodny i pruderyjny; spróbujcie tylko przejść któregoś dnia przez wieś jedynie w spodenkach kąpielowych. Ja próbowałem, toteż wiem, co się wtedy dzieje: mężczyźni stają jak wryci, kobiety chichoczą, zakrywając twarze, zupełnie jak pokojówki w staroświeckich komediach. (s.84).
Autor: Vladimir Nabokov
0
Nie jesteśmy zabójcami - co to, to nie. Poeci nie zabijają.
Autor: Vladimir Nabokov
0
Żądam, żeby świat dowiedział się, jak bardzo kochałem moją Lolitę, tę Lolitę, bladą i zbrukaną, brzemienną cudzym dzieckiem, ale wciąż jeszcze szarooką, sadzorzęsą, kasztanową i migdałową, wciąż tę samą Carmencitę, wciąż moją...
Autor: Vladimir Nabokov
0
Znowu się popłakałem, upijając się niemożliwą przeszłością.
Autor: Vladimir Nabokov
0
Muszą być we mnie niesamowite zasoby kosmatości. (s.27).
Autor: Vladimir Nabokov
0
Jak szalony zacząłem ścigać cień jej niewierności.
Autor: Vladimir Nabokov
0
Leżeć, biedne zwierzę, leżeć.
Autor: Vladimir Nabokov
0
Sebastian po prostu zrozumiał, że jego wewnętrzny rytm jest o wiele bogatszy niż rytmy cudzych dusz. Już wtedy - pod koniec studiów, a kto wie czy nie wcześniej - wiedział, iż najbłahsze z jego myśli i doznań mają zawsze co najmniej o jeden wymiar więcej aniżeli myśli i doznania bliźnich. Może by się tym chełpił, gdyby żywił jakiekolwiek upodobanie do jaskrawych efektów. Ponieważ nie miał takich upodobań, mógł tylko odczuwać całą niezręczność sytuacji kryształu wśród szkieł, kuli pośród kół...
Autor: Vladimir Nabokov
0
Hermann i Humbert są do siebie podobni tylko o tyle, o ile smoki namalowane przez tego samego malarza w różnych okresach jego życia przypominają się wzajemnie. Obydwaj są neurotycznymi łajdakami, jest jednak w raju taka zielona alejka, po której raz do roku wolno przechadzać się o zmierzchu Humbertowi, Hermannowi natomiast piekło nie pozwoli nigdy oddalić się choćby na chwilę.
Autor: Vladimir Nabokov
0
←pierwsza poprzednia 13 14 15 16 następna ostatnia→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
Reklamy