"Niesłychana rzecz po prostu, By ktoś tak marnego wzrostu I nędznego pchlego rodu Mógł wyczyniać bez powodu Takie psoty i gałgaństwa, Jak pchła owa, proszę państwa."
Bez wątpienia Faste czuł się sprowokowany przez piękną, inteligentną kobietę, w dodatku lesbijkę. Równie oczywiste było, że Miriam Wu domyślała się powodu jego irytacji i bezlitośnie ją podsycała. - A więc znalazł pan w mojej komodzie sztucznego kutasa. I jakie miał pan wtedy fantazje? Miriam Wu uśmiechnęła się zawiadacko. Faste wyglądał, jakby miał zaraz wybuchnąć. - Zamknij się i odpowiadaj na pytania - powiedział. - Pytał pan, czy używam go, pieprząc się z Lisbeth Salander. Odpowiadam gówno to pana obchodzi.
(...) są różne typy bezradności.
Jest taka bezradność, jaką czułem w obliczu ciemnej pustki z koszmarów, śmierci, resetu, jak zwał, tak zwał. Nie można z nią walczyć, zresztą pokusa, by się poddać i zanurzyć się w ciemności, jest onezwładniająca.
I jest bezradność, którą czujesz, kiedy ktoś jest w niebezpieczeństwie, a ty nie możesz zrobić niemal nic. W tym przypadku pokusa, by się poddać, w ogóle się nie pojawia. Jest jasny płomień nadziei, strach, ból na samą myśl, że może się nie udać. Bezradność smakuje gorzko, ale walczysz, bo nie przyjmujesz do wiadomości, że pustka i ciemność miałyby zagarnąć twoich bliskich.