Éric-Emmanuel Schmitt

Éric-Emmanuel Schmitt - biografia, życie i twórczość

Eric-Emmanuel Schmit jest jednym z najczęściej omawianych autorów w szkołach i na uczelniach w krajach francuskojęzycznych. Doceniane zarówno przez publiczność, jak i krytyków, jego sztuki zdobyły kilka nagród Molièra i Grand Prix du Théâtre Akademii Francuskiej. Jego książki zostały przetłumaczone na 46 języków, a w ponad 50 krajach regularnie wystawia jego sztuki teatralne.

Eric-Emmanuel Schmitt - sztuki teatralne

Urodzony w 1960 roku, uczęszczał do prestiżowej Ecole Normale Supérieure, gdzie uzyskał doktorat z filozofii i najwyższe francuskie kwalifikacje pedagogiczne. Schmitt po raz pierwszy zasłynął w teatrze za sprawą sztuki La Nuit de Valognes w 1991 roku, a następnie Le Visiteur, która opowiada o spotkaniu Freuda z (być może) Bogiem. Utwór szybko stał się klasykiem i jest obecnie częścią międzynarodowego repertuaru dramatycznego. Wkrótce przyszły kolejne sukcesy, w tym „Variations énigmatiques” z Alainem Delonem i Francisem Husterem; „Libertyn” z Bernardem Giraudeau; „Frédérick ou le boulevard du crime” z Jean-Paulem Belmondo; „Hôtel des deux mondes” z Rufusem; „Małe zbrodnie małżeńskie” z Charlotte Rampling i Bernardem Giraudeau; „Pan Ibrahim i kwiaty Koranu” z Bruno Abrahamem-Kremerem; „Ewangelia według Piłata” z Jacquesem Weberem; „Oskar i Pani Róża” z Danielle Darrieux; Sentimental Tectonics z Clémentine Célarié i Tchéky Kario; „Kiki Van Beethoven” z Danièle Lebrun; „Dziennik Anne Frank” z Francis Huster (światowa premiera za uprzejmą zgodą Fundacji Anne Frank); „Un homme trop facile” z Rolandem Giraud; „Guitrys” z Claire Keim i Martinem Lamotteandem; „Zdrada Einsteina” z Francisem Husterem, Jean-Claude Dreyfusem i Danem Herzbergiem; „Georges & Georges” z Alexandrem Brasseurem i Davy Sardou oraz „Si on recommended” z Michelem Sardou, obie sztuki wyreżyserowane przez Steve'a Suissę. 28 marca 2012 roku Eric-Emmanuel Schmitt kupił Théâtre Rive Gauche w Paryżu, wraz z Bruno Metzgerem będąc jednocześnie dyrektorem artystycznym teatru. W 2015 roku wystąpił w Théâtre Rive Gauche z gwiazdą baletu Marie-Claude Pietragallą w spektaklu „Napój miłosny” na podstawie jego powieści epistolarnej o tym samym tytule.

Eric-Emmanuel Schmitt - twórczość literacka

Eric-Emmanuel Schmitt jest także autorem „Opowieści o Niewidzialnym”, opowiadań o dzieciństwie i duchowości. Wszystkie te historie odniosły spory sukces. Są to: „Milarepa”; „Pan Ibrahim i kwiaty Koranu”; „Oscar i Pani Róża”; „Dziecko Noego”; „Zapasy z życiem”, „Tajemnica pani Ming”, i „Madame Pylinska i tajemnica Chopina”.

Eric-Emmanuel Schmitt - powieści

Ważnym elementem twórczości Schmitta są powieści. Po wczesnej książce „Sekta egoistów”, ukazała się księga światła („Ewangelia według Piłata”) i księga ciemności („Przypadek Adolfa H.”). Od tamtej pory wydał również książki: „Kiedy byłem dziełem sztuki”, kapryśną i współczesną wersję mitu Fausta; „Ulisses z Bagdadu”, łotrzykowską sagę naszych czasów, która omawia kondycję współczesnego człowieka; „Kobieta w lustrze”, powieść, która ukazuje losy i przygody trzech kobiet z różnych czasów, połączonych poczuciem „odmienności” i chęcią ucieczki przed odbiciem w zwierciadle ich codziennego życia. „Papugi z placu d'Arezzo”, eksploracja współczesnej czułości, jest prawdziwą encyklopedią pożądania, uczuć i przyjemności, podczas gdy „Eliksir miłości” bada tajemnicę miłości i przyciągania, a „Zazdrośnice” opisują emocjonalne przebudzenie czterech dorastających dziewcząt poprzez pamiętniki, które prowadzą. W „Nocy ognia” Éric-Emmanuel Schmitt po raz pierwszy obnaża swoje wewnętrzne życie duchowe i emocjonalne i ujawnia, jak cudowny incydent na Saharze wywarł trwały wpływ na całe jego życie, na niego jako pisarza i człowieka. W książce „Człowiek, który widział więcej” Eric-Emmanuel Schmitt kontynuuje zgłębianie duchowych tajemnic. To niepokojąca powieść, która łączy filozofię i suspens.

Eric-Emmanuel Schmitt - opowiadania

Eric-Emmanuel Schmitt opublikował cztery wysoko cenione zbiory: „Odette i inne historie miłosne”, „Marzycielka z Ostendy”, „Trucicielka”, nagrodzona prestiżową nagrodą Goncourt de la Nouvelle (Nagroda Goncourtów za opowiadanie), „Małżeństwo we troje” i „Felix i niewidzialne źródło”.

Zachęcony międzynarodowym sukcesem swojego pierwszego filmu „Odette i inne historie miłosne” z Catherine Frot i Albertem Dupontelem w rolach głównych, zaadaptował na scenariusz filmowy „Oskara i Panią Różę”. Wystąpili w nim Michèle Laroque, Amir i Max von Sydow (2009).

Eric-Emmanuel Schmitt - muzyka

Eric-Emmanuel Schmitt jest wziętym melomanem i muzykiem-amatorem. Stworzył francuskie libretta do oper „Wesele Figara” i „Don Giovanni”. Napisał także książkę „Moje życie z Mozartem”, intrygujący zbiór listów do wielkiego kompozytora. 

W 2017 roku wraz z dziennikarką Catherine Lalanne wydał wywiad-rzekę, zatytułowaną „Później będę dzieckiem”. Po raz pierwszy Eric-Emmanuel Schmitt zwierza się w niej i wspomina swoje dzieciństwo. Opowiada o sobie tak szczerze, jak nigdy dotąd.

W 2019 roku opublikował „Dziennik utraconej miłości”, w którym przypomina postać swojej matki, która wpłynęła na całe jego życie. Ta opowieść o doświadczeniu śmierci bliskiej osoby niesie wspaniałą lekcję życia.