Recenzja książki: W mrok

Mieszkańcy platformy wiertniczej są świadkami wybuchu nuklearnego na wyspie Moszcznym. Wkrótce po tym wydarzeniu osiedlają się na opuszczonym peronie petersbuskiego metra. Stawiają również mieszkańcom metra ultimatom: albo wydadzą im sprawcę tragedii, albo wszyscy zginą. Na ochotnika do poszukiwania zabójcy wysyłają stalkera, Tarana. Stalker jednak ma jeszcze jeden problem: porwano jego przybranego syna. Ślad prowadzi do grupy ogryzków, lecz okazuje się, że chłopiec zaginął podczas ataku Bezbożników na ogryzków. Stalker przemierza całe metro w poszukiwaniu syna, gdy tymczasem syn poszukuje jego. Chłopiec poznaje dziewczynkę pochodzącą z Edenu. Czy dzieci odnajdą drogę do Edenu? Kim naprawdę jest i jaką tajemnicę skrywa Czarny Sanitariusz? Czy dziewczynce uda się poznać prawdziwego ojca?

 

Niestety, nie miałem przyjemności poznać poprzednich tomów serii. To duży błąd. Wiele informacji zawartych w powieści zrozumiałych jest przede wszystkim w kontekście poprzednich tomów cyklu. Autor stara się rozwiać część niejasności, co ułatwia lekturę, jednak zdecydowanie wskazane jest sukcesywne poznawanie universum Metra. 

 

Świat postapokaliptyczny został w powieści przedstawiony znakomicie. Po rozpoczęciu lektury wręcz wpada się w ten świat i naprawdę trudno się z niego wyrwać. 

 

Najbardziej interesującą postacią jest chyba Gleb. Tego chłopca nie da się nie lubić. Chłopiec, który pozostawał pod opieką Tarana, teraz sam musiał przeistoczyć się w opiekuna z prawdziwego zdarzenia. Musi zmierzyć się z brutalną rzeczywistością i przeciwnościami losu, by bezpiecznie doprowadzić nową znajomą do Edenu. 

 

W mrok to świetna powieść, po którą naprawdę warto sięgnąć. Z pewnością przypadnie ona do gustu miłośnikom literatury postapokaliptycznej, fanom serii z universum Metro 2033 oraz koneserom literatury fantasy.