Recenzja książki: Pozorność

Recenzuje: Magnolia044

Bywa, że decydując się na życie z drugą osobą, do końca jej nie znamy. Nieczęsto przed ślubem kobieta może zauważyć w partnerze skłonność do stosowania przemocy, jednak prawdziwej natury nie da się długo ukrywać i prędzej czy później wyjdzie ona na jaw. Z biegiem czasu ciepłe spojrzenia, czułe słówka i pocałunki znikają, a ich miejsce zastępują słowa goryczy i przemoc fizyczna. I okazuje się, że wszystko, co było piękne, to tylko pozory.

Anna i Piotr z pozoru są normalnym młodym małżeństwem. Zaraz po ślubie Anka zachodzi w ciążę, ale dochodzi do poronienia. Piotr obarcza winą żonę. Pod wpływem szoku kobieta przechodzi załamanie. Bardzo szybko przekonuje się, że sielanka, która miała trwać wieki, dobiegła końca, a jej miejsce zajęło życie pełne przemocy i okrucieństwa. Do młodej kobiety dociera brutalna prawda: poślubiła despotę.

O pozornej miłości w swej debiutanckiej powieści pisze Natalia Nowak-Lewandowska, na przykładzie głównych bohaterów ukazując, jak diametralnie może się zmienić życie w ciągu kilku miesięcy. Miłość i namiętność zmieniają się w ból, nienawiść i gniew. Osobom z zewnątrz wydają się idealnym małżeństwem, kochającym się i wspierającym. Nikt  nie wie, co naprawdę kryją cztery ściany ich domu. Ludzie nie wiedzą, że Anna jest maltretowana, że skrywa pod ubraniem siniaki i rany na duszy.

Natalia Nowak-Lewandowska pisze przekonująco. Kreśli obraz ofiary i oprawcy, ukazując czytelnikom brutalną rzeczywistość, z jaką zmagać się muszą niektóre kobiety. Dzięki przemyślanej fabule szybko wkraczamy w świat bohaterów i wspólnie z nimi przeżywamy tę historię. Bywa, że wściekamy się - na Annę za jej głupotę; na Piotra za jego zachowanie; na autorkę, że tak, a nie inaczej poprowadziła losy bohaterów. Wściekłość - takie uczucie dzielić będzie zapewne większość czytelników Pozorności. 

 
Natalia Nowak-Lewandowska porusza bardzo delikatną kwestię przemocy psychicznej i fizycznej w małżeństwie. Temat niebywale bolesny, często przemilczany. Kobiety nie mówią o takich problemach głośno ze względu na strach i wstyd. Dobrze więc, że takie książki powstają, bo przerywają ciszę i są swego rodzaju apelem do ludzi, aby reagowali na cierpienie innych.

Pozorność to bardzo udany debiut, który - choć to fikcja literacka - tchnie autentycznością. Dojrzała, mocno poruszająca i wstrząsająca książka, która pozostaje w pamięci na długo. Bo jak można zapomnieć o ogromie cierpienia, z jakim zmagać się musiała główna bohaterka?