Recenzja książki: Mordercze

Recenzuje: Magdalena Galiczek-Krempa

O Alison DiLaurentis na przestrzeni piętnastu tomów serii Pretty Little Liars dowiedzieliśmy się wielu ciekawych, często sprzecznych informacji. Początkowo czytelnik uważał Ali za piękną, pewną siebie i sprawującą kontrolę nad swoimi przyjaciółkami dziewczynę, która zaginęła w tajemniczych okolicznościach. Gdy zostaje odnalezione ciało nastolatki, czytelnicy zastanawiali się nad tym, komu zależało na śmierci w gruncie rzeczy zwyczajnej dziewczyny? W kolejnych tomach poznajemy kolejne tajemnice rodziny DiLaurentis – siostrę-bliźniaczkę Alison, by wreszcie dowiedzieć się o perfidnej intrydze uknutej przez nastolatkę. Gdy wreszcie okazuje się, że Alison w ramach zemsty krzywdzi przyjaciółki swojej siostry, Courtney, dziewczyna znowu znika. Czy tym razem jest to ucieczka? A może Aria, Spencer, Hanna i Emily naprawdę zamordowały Alison?

Mordercze. Pretty Little Liars to tak naprawdę zapis sprawy sądowej i dramatyczna próba udowodnienia niewinności czterech przyjaciółek. Emily, Spencer, Hanna i Aria za wszelką cenę starają się znaleźć dowód na to, że Alison żyje, że dziewczyny nie wyrządziły nastolatce krzywdy, a już z pewnością nie przyczyniły się do jej śmierci. Wiedzą jednak, z jak sprytnym graczem mają do czynienia. Jeśli dotychczas nie udało im się złapać Alison, która w ciągu kilku ostatnich lat deptała im po piętach, wymyślając coraz gorsze intrygi, to jak – mając założone na nogach opaski identyfikujące i pozbawione dokumentów – mogą trafić na jej ślad? Sytuacja zmusza dziewczyny do podejmowania desperackich kroków. Nie wytrzymując stresu, obawiając się więzienia i napiętnowania, każda z przyjaciółek w pewnym momencie się poddaje. O tym, jakie decyzje podejmą Emily, Aria, Hanna i Spencer czytelnicy dowiedzą się z szesnastego tomu Pretty Litte Liars – Mordercze.

Choć nie zapowiada tego opis na ostatniej stronie książki, ani – co dziwne – ostanie zdania powieści (zakończenie wszak pozostaje otwarte), Mordercze są ostatnim tomem cyklu Sary Shepard. Na przestrzeni lat, gdy ukazywały się kolejne tomy serii, a czytelnicy coraz bardziej zaprzyjaźniali się z czterema przyjaciółkami z Rosewood i z każdą kolejną stroną coraz bardziej powątpiewali w dobrą kondycję umysłu Alison DiLaurentis, podświadomie można się było spodziewać spektakularnego, zapierającego dech w piersiach zakończenia. Przecież intrygi A. były zaskakujące i przemyślane w najdrobniejszym szczególe, zatem główna winowajczyni z pewnością nie mogła poddać się łatwo! Sprawiedliwości staje się jednak zadość – i chociaż bez fanfar, oklasków i fajerwerków – Emily, Aria, Hanna i Spencer wychodzą wreszcie "na prostą".

Fabuła szesnastego tomu wciąga, podobnie zresztą jak wcześniejszych części serii. Dzieje się dużo, wydarzenia zmieniają się jak w kalejdoskopie, chociaż A. nie daje żadnych znaków ani powodów, by uważać ją za żywą i gotową do kolejnego ataku. W książce pojawiają się bohaterowie, których pamiętamy z pierwszych tomów serii. Ucieszą też czytelników naprawione relacje Spencer i Mellisy oraz romantyczna decyzja Hanny I Mike’a, brata Arii. Autorka świetnie buduje napięcie. Z jednej strony widzimy przerażone nastolatki, które jedną nogą są już w więziennych celach, a z drugiej - przed oczami jawią nam się ostatnie szczęśliwe chwile wolności dziewczyn, spędzane w gronie najbliższych im osób.

Chociaż na przestrzeni szesnastu tomów miało miejsce bardzo dużo zarówno dobrych, jak i tragicznych zdarzeń, to pod koniec serii nastolatki nadal są tymi samymi dziewczynami – jakby bagaż doświadczeń w ogóle ich nie zmienił. Sara Shepard zdaje się udowadniać, że mając obok siebie prawdziwych przyjaciół, którzy zawsze będą nas wspierać, nawet najtragiczniejsze sytuacje, z jakimi przyjdzie się nam zmierzyć, nie zniszczą nas, a tylko dodadzą nam sił do walki i stawiania oporu. I z tym krzepiącym przesłaniem autorka pozostawia czytelników po lekturze szesnastego - najpewniej ostatniego - tomu swego cyklu.