Recenzja książki: Drżenie

Recenzuje: Tala_1986

Zima może wszystko zmienić

Drżenie to tom rozpoczynający trylogię pod tytułem Wilkołaki z Mercy Falls autorstwa amerykańskiej pisarki, Maggie Stiefvater.

Grace jako mała dziewczynka została zaatakowana przez wygłodniałe wilki, które ściągnęły ja z huśtawki na podwórku i zaciągnęły głęboko w las. Jednak udało się jej ujść z życiem, a to dzięki obronie przez jednego z wilków. Grace zapamiętała jedynie jego oczy: żółto-złote; oraz nieodparte wrażenie przynależności do niego, które odczuła po dotyku jego pyska na swej dłoni i policzku.

Jednak właściwa historia zaczyna się sześć lat później, gdy Grace jest już nastolatką, zafascynowaną wilkami - a zwłaszcza jednym, który pojawia się zawsze na skraju podwórka, gdy tylko na dworze zaczyna robić się zimno. Dziewczyna nie przypuszcza, że nie jest to zwykły wilk.

Pewnego dnia okazuje się, że jeden ze szkolnych kolegów Grace – Jack Culpeper; został zaatakowany przez wilki ze skutkiem śmiertelnym. Jakby tego było mało, w tajemniczych okolicznościach jego zwłoki znikają z kostnicy. Mieszkańcy Mercy Falls postanawiają zrobić obławę na sforę i znacznie przetrzebić jej szeregi. Wówczas właśnie Grace dowiaduje się, że są to tak naprawdę wilkołaki, a „swojego” wilka znajduje na tarasie już w ludzkiej postaci. Sam, bo tak ma na imię wilkołak, opowiada dziewczynie wiele ze swojego życia i tłumaczy, jak przebiega przemiana w wilka. Oboje zaczynają zdawać sobie sprawę z tego, że już od dawna są w sobie zakochani. Rozpoczynają nierówną walkę ze zbliżającą się zimą, aby jak najdłużej utrzymać Sama w ludzkiej postaci. Czy im się uda? Jakie zakończenie szykuje dla nas autorka? O tym z pewnością warto przekonać się podczas lektury

Pewnie większości czytelników wilkołaki kojarzyły się ze Zmierzchem, z Harrym Potterem..., w którym pełnia księżyca niosła z sobą przemianę bohaterów, oraz z filmową serią Underworld, w której bycie wilkołakiem jest dziedziczne. Natomiast Stiefvater ukazuje wilkołaki w zupełnie innym świetle, ponieważ tu najpierw trzeba zostać ugryzionym przez wilkołaka, następnie przychodzi się okres przemiany, przypominający objawy ciężkiej grypy. Natomiast do całkowitej transformacji dochodzi dopiero wówczas, gdy na dworze nastają mrozy. Powrót do ludzkiej postaci możliwy jest dopiero w momencie, gdy nastają ciepłe, wiosenne dni. Z każdą transformacją potrzeba coraz gorętszych dni, aby na nowo stać się człowiekiem, natomiast przemiana w wilka może odbyć się nawet z powodu lekkiego ochłodzenia, a w końcu pozostać można już na zawsze w zwierzęcej postaci.

W Drżeniu mamy do czynienia z narracja pierwszoosobową, którą prowadzi zarówno Grace, jak i Sam. Jest to o tyle interesujące, że w większości książek z gatunku romansu paranormalnego prezentowana jest jedynie narracja z perspektywy kobiety. Przedstawienie wydarzeń z męskiego punktu widzenia jest nie tylko czymś nowym, ale także i świeżym. Mamy możliwość poznać również uczucia Sama i jego spojrzenie na te same sprawy, które rozpatruje Grace. Sprawia to, że fabuła wydaje się jeszcze ciekawsza.

Stiefvater zaserwowała czytelnikom w Drżeniu plejadę postaci o różnorodnych charakterach - od słodkiego romantyka do mściwej zazdrośnicy. Chociaż niektórzy z bohaterów zostali ukazani tylko pobieżnie, to bez problemu można wyrobić sobie o nich zdanie. Dodatkowo żadnej z nich nie można nazwać płytką - nawet tych najbardziej marginalnych.

Podsumowując: historia przedstawiona jest w naprawdę ciekawy i urzekający sposób. Może akcja powieści nie biegnie błyskawicznie, ale kilka mocnych momentów z pewnością sprawi, że na twarzach czytelników pojawią się rumieńce i nie będą oni mogli od lektury się oderwać. Język powieści jest plastyczny, lecz stosunkowo zwięzły, dzięki czemu powieść Stiefvater czyta się błyskawicznie.

Komu polecić warto tę książkę? Każdemu kto lubi historie o miłości z nutą tajemnicy w tle. Wydaje się, że nie trzeba koniecznie klasyfikować Drżenia jako książki dla młodzieży. Powieść z przyjemnością przeczytają zapewne zarówno nastoletni, jak i starsi czytelnicy.