Zwyczajnie - miłość (VIII) Seks

łoni, wymiana spojrzeń, gdy przesypywał owoce ze swojej ręki na jej, a ona znów poczuła drżenie mięśni i wspomnienia nocy tak głęboko jak tylko się dało. Zabrała jeżyny i zwiększyła dystans opierając się o auto.
- Gdzie jesteśmy? – spytała.
- Chyba w jakimś lesie – Dawid powiódł wzrokiem dookoła i włożył do ust owoce, które mu pozostały. Jedząc je patrzył na nią tak, jakby miał ochotę ją zjeść przy okazji. (pewnie miał)
- To widzę.  Ale w jakiej miejscowości? Daleko od Krakowa?
- Pisało, że jeszcze 130 kilometrów. – przysunął się do niej i wiedziała, że ma ochotę ją pocałować, ale do tego nie chciała dopuścić. Postanowiła od tej pory panować nad instynktami, w związku z czym wymknęła mu się. Przeszła kawałek, gdy on odprowadzał ją wzrokiem. Przeciągnęła się zaplatając dłonie za plecami. Czy wiedziała jak to na niego działa? Pewnie tak, choć sama przed sobą by się do tego nie przyznała. Jego wzrok, sytuacja sam na sam, śpiew ptaków, delikatny szum wiatru w koronach drzew, gorące powietrze i tętnienie w podbrzuszu sprawiało, że rozsądek rozmywał się w siłach natury. Rozsądek w przypływie paniki zakrzyknął – uciekaj i postanowiła go słuchać.
- Chyba jedziemy dalej. Co? Teraz może ja poprowadzę, a ty odpoczniesz. – zaproponowała.
- Jak już będziemy jechać to ja będę prowadził, ale teraz pójdziemy na spacer. Dzidziuś chce zaczerpnąć świeżego powietrza i posłuchać ptaszków. Dziesięć minut postoju nas nie zbawi, a w takim lesie, przy takiej pogodzie, aż chce się pospacerować.– uśmiechnął się szczerze, wkładając dłonie do kieszeni. – Chodź. – wyciągnął rękę w jej stronę.
- Może i mały spacer nie zaszkodzi, ale trzymaj się z daleka. – zawiadomiła i ruszyła przed siebie, gdy on zmierzył ją wzrokiem. Ponownie wypełnił kieszenie spodni swoimi dłońmi i ruszył za nią.
- Dlatego, że jestem muzułmaninem? – spytał po paru krokach.
- Nie. Dlatego, że zanim cokolwiek …, o ile kiedykolwiek coś… - zatrzymała się i spojrzała na niego - To co było w nocy nie powinno się stać. To było zwyczajne wymuszenie. Nawet cię nie znam. Kiedy mi powiedziałeś, że jesteś muzułmaninem, tylko uświadomiłeś mi dosadniej jak bardzo cię nie znam.
- Gniewasz się za seks?. Bardzo przepraszam, ale twoje nie, było, jakoś tak, mało czytelne.
- Powiedziałam, że się nie zgadzam. – zauważyła z pretensją.
- No niby tak, ale o ile dobrze sobie przypominam potem jak wsuwałem się między twoje uda twoja dłoń jakoś sama zawędrowała na moje przyrodzenie i bynajmniej nie po to, żeby z nim walczyć.
- Wiesz co? – spytała najwyraźniej oburzona – Jesteś zwyczajnie ordynarny. – poszła dalej.
- Że co? Że przypomniałem ci jak było? Znaczy uprawiać seks dobrze, a mówić o tym ordynarne? Tak? Dziwne trochę. – poszedł za nią. Po chwili milczenia odezwała się w końcu.
- Może i uległam, ale teraz żałuję, bo rano dotarło do mnie, że to nie tak powinno wyglądać.
- Że co? Seks? Nie podobało ci się? Mnie się wydawało, że ci się podoba. Moim zdaniem było cudnie. Stęskniłem się za tobą. Uwielbiam twoje ciało. Co było nie tak?
- Nie o to chodzi. – oburzyła się – Było… - zawahała się – przyjemnie – dokończyła po chwili. Może większe pretensje mam do siebie niż do ciebie. Zwyczajnie uważam, że to wszystko to jakaś paranoja. Powinniśmy najpierw porozmawiać, poznać się…
- Przecież się poznajemy. Tak? Wymyślasz i już. Przestań i posłuchaj. – podszedł do niej i objął ją ramieniem. Kiedy zamilkła on tylko się uśmiechnął.
- Chciałeś coś powiedzieć? – spytała zniecierpliwiona po kilku sekundach.
- Nie. Chciałem, żebyś posłuchała. Zamknij oczy i wsłuchaj się – na jego twarzy widniał uśmiech. Zamknęła powieki, mimo, że nie była przekonana. Weszli już między drzewa. Świergot pta