Żucze opowieści

ał i nie wydaje mi się, żeby byli stuknięci. O ile pamiętam, to twoja stara opowiadała o tym, jak musi odpędzać kosmitów, co zżerają jej sałatę.
- Wara od mojej rodziny popaprańcu ty!
Owady niebezpiecznie zaczęły ocierać o siebie własne odwłoki i niewątpliwie rozegrałaby tu się niezwykle widowiskowa potyczka, ale Matylda nie wytrzymała:
- Ja nie mogę wytrzymać! Jeśli nikt mi nie udzieli informacji po kiego ja się tu znajduję i pierwszy raz w historii jakiś samiec bije się o moją sprawę, to po prostu... no na przykład wejdę na tego muchomorka, o tu!- i obrażona zaczęła wymachiwać nóżkami okutymi w czerwone gumiaczki.
- Wybacz mi maleńka, powinienem od razu ci powiedzieć, o co chodzi - na dźwięk takiego głosu z wrażenia zsunął się na koniczynkę lewy gumiaczek.- Otóż, jakby to ująć tak zgrabnie, jak wygląda twoja kibić... Dawno temu większość z nas, obecnie owadów, była ludźmi. Jednak trochę nagrabiliśmy sobie u Wielkiego Szefa i się nam oberwało. W zależności od ciężaru grzechu na czas pokuty zostaliśmy zamienieni w chrabąszcze, biedronki i żuki gnojarze.
- A jaki grzech miały chrabąszcze? Bo biedronka rozumiem - próżność. O żukach gnojarzach staram się nie myśleć, pszczoły pewnie niewierność, bo skaczą z kwiatka na kwiatek, ale chrabąszcze?!
- Mieliśmy serce zakute w chitynowy pancerzyk. Zero współczucia i miłości, nic. I widzisz, zaklęto nas. Teraz może nas uratować tylko jakaś dobra ludzka dusza. A żaden człowiek nie kwapi się pomagać temu, po czym depcze. Dopiero ty zwróciłaś na nas uwagę. Ty jesteś wybrańcem...
- Wiem, w jakiś sposób zawsze wiedziałam...- zaskoczona Matylda zastanawiała się nad sensem słów, które właśnie powiedziała. Oto wypełnia się jej przeznaczenie... To ona może ich wszystkich uratować.. Tylko jak?