Que debemos pasar tiempo juntos. Tom I. Rozdział 27

Autor: Pilar
Czy podobał Ci się to opowiadanie? 0

zczęśliwi. Może to istna zawiść z mojej strony, ale nie potrafię patrzeć na cudze szczęście, podczas gdy ja sama cierpię. Coraz częściej płaczę. Nie umiem zapomnieć. Rozstałam się z Kacprem już dwa miesiące temu, a nadal pamiętam, co nas łączyło. Nadal nad życie go kocham. Jakiś czas temu, będąc w miasteczku widziałam go z jego byłą. Poczułam wtedy, jakby ktoś wbijał mi w serce ogromny nóż. Nie umiałam dopuścić do siebie myśli, że Kacper związał się w tak krótkim czasie z inną. Nie chciałam dopuścić do siebie wiadomości, że zapomniał o mnie, naszym dziecku i uczuciu, jakie nas łączyło. Czy to mogłoby być prawdą?

Najpopularniejsze opowiadania

Musisz być zalogowany, aby komentować. Zaloguj się lub załóż konto, jeżeli jeszcze go nie posiadasz.

Forum - opowiadania
Reklamy
O autorze
Pilar
Użytkownik - Pilar

O sobie samym: Jestem kim jestem, nie zmienię się, nie chcę, choć już rozumiem dziś coraz więcej, uczę się żyć tak, by dać sobie szczęście, by widząc całe zło tu czuć się bezpiecznie.... Potrafię mieć słabość do ludzi, którzy mnie prawdziwą poznali, pokazali siebie, przy sobie zatrzymali. Potrafię zmienić zwykły czas w tą jedną chwilę, zatrzymać ją, zapomnieć o wszystkim na chwilę. Potrafię wybaczyć, ale nie zapominam...
Ostatnio widziany: 2017-05-21 19:51:23