Que debemos pasar tiempo juntos. Tom I. Rozdział 23

                - To był pierwszy pocałunek od...

                - Wiem kochanie, ale nie było mi łatwo. Czułam się pusta i bałam się, że już nie chcesz mnie takiej...

                - Co ty mówisz? To nie była twoja wina. A w ogóle, jakiej? Będę cię kochał zawsze i bez względu na wszystko, zrozumiano?

                - Tak jest. Poprosiłam żeby Gabriel został naszym świadkiem.

                - I, co? Zgodził się?

                - Nie. Wyjeżdża z Anitą i nie będzie go przez pewien czas. Może poprosimy Hipa?

                - Jeśli i ty chcesz to ja nie mam nic przeciwko. A kto będzie druhną?

                - Nie wiem. Nie mam odpowiednich do tego znajomych, a ty?

                - Ja też.

                - Wiem! Może znajoma Hipa się zgodzi? Wygląda na miłą.

                - Jesteś wspaniała! A co z datą?

                - Może dziewiątego maja?

                - W moje urodziny?

                - Czemu nie? To w końcu sobota i będziemy mieli czas żeby wszystko przygotować.

                - Dobrze. Kiedy porozmawiamy z Hipem i...?

                - Może od razu miejmy to za sobą?

Bez namysłu poszliśmy do jej sali. Zastaliśmy ich podczas pocałunku, ale nie mieli nam tego za złe.

                - Mam nadzieję, że nie przeszkodziliśmy - rzekłam.

                - Nie - oświadczył, Hip. – Czemu zawdzięczamy waszą wizytę?

                - Chcieliśmy was prosić żebyście zostali...

                - Świadkami na naszym ślubie - dokończył za mnie Kacper.

                - Co za zaszczyt. Mi będzie bardzo miło. A ty, Agatko zgadzasz się?