Que debemos pasar tiempo juntos. Tom I. Rodział 14

Autor: Pilar
Czy podobał Ci się to opowiadanie? 0

                - Jak to możliwe, że jesteś i w Anglii i w Polsce jednocześnie?

                - To jakieś nieporozumienie. O co ci chodzi?!

                - Wiesz przecież!

                - No, dobrze. To prawda, ale ukryłem to przed tobą, bo wiedziałem, że wtedy zostawisz mnie. Walerio jesteś dla mnie bardzo ważna i nie chcę żeby to nas rozdzieliło.

                - Już dobrze. Powiedz mi, jak masz naprawdę na imię?

                - A wiec wybaczasz mi?

                -Jesteś śmieciem!  - to mówiąc wstałam, a koło mnie pojawiło się dwóch oficerów policji. Rzucił mi pełne gniewu spojrzenie, po czym został zakuty w kajdanki. Nie mogłam powstrzymać łez. Wreszcie, kiedy zakończyłam to poczułam dziwną pustkę. Wróciłam zapłakana do leśniczówki.

Najpopularniejsze opowiadania

Musisz być zalogowany, aby komentować. Zaloguj się lub załóż konto, jeżeli jeszcze go nie posiadasz.

Forum - opowiadania
Reklamy
O autorze
Pilar
Użytkownik - Pilar

O sobie samym: Jestem kim jestem, nie zmienię się, nie chcę, choć już rozumiem dziś coraz więcej, uczę się żyć tak, by dać sobie szczęście, by widząc całe zło tu czuć się bezpiecznie.... Potrafię mieć słabość do ludzi, którzy mnie prawdziwą poznali, pokazali siebie, przy sobie zatrzymali. Potrafię zmienić zwykły czas w tą jedną chwilę, zatrzymać ją, zapomnieć o wszystkim na chwilę. Potrafię wybaczyć, ale nie zapominam...
Ostatnio widziany: 2017-05-21 19:51:23