Potwór z Cleveland

Szczegółowe opisanie historii swojego życia i tego, co przeżyła w domu Ariela Castro, musiało ją wiele kosztować. Ale wie, że jej wspomnienia mogą uwrażliwić ludzi, sprawić, że będą zwracać uwagę na to, co się wokół nich dzieje. Niestrudzenie apeluje, że nigdy, przenigdy nie można tracić nadziei. - Chciałabym, żeby ludzie, którzy czują, że zostali pozbawieni nadziei, spróbowali ją odnaleźć. Żeby wierzyli, że - bez względu na wszystko - mogą przetrwać nawet najtrudniejsze sytuacje.

Opisała ją w bestsellerowej książce "Znajdź mnie", która właśnie ukazuje się w Polsce. Knight opowiada w niej nie tylko o okrucieństwach, których wszystkie trzy kobiety doświadczyły w domu Castro, ale przedstawia też swoje życie do momentu uwięzienia. Od najmłodszych lat było ono pełne zła; Michelle wychowywała się bez opieki dorosłych, była wykorzystywana seksualnie. Po latach spędzonych w samotności, z radością przywitała na świecie swojego syna. Chłopiec jednak został jej odebrany. Mimo tego, że Knight była troskliwą matką, nie była w stanie zapewnić dziecku bezpieczeństwa.

Jej historia porusza wyjątkowo. To opowieść ofiary, której nikt nie szukał. "Potwór z Cleveland" doskonale o tym wiedział i z premedytacją to wykorzystywał; sądził, że zyskuje dzięki temu prawo, by krzywdzić Knight ze szczególnym okrucieństwem. "Mogę z tobą zrobić, co chcę. Nikogo to nie obchodzi", mówił jej. Była, o czym niejednokrotnie wspominała w wywiadach, jego "workiem treningowym".

W rozmowie z Onetem Michelle Knight mówi dzisiaj: - Wiele dla mnie znaczy to, że mogę podzielić się moją historią z ludźmi. Chciałabym, żeby naprawdę zrozumieli, przez co przeszłam. Pragnę przez to oddać głos ludziom, którzy go nie mają. Zwrócić uwagę na zaginione kobiety i dzieci, których historii nie znajdziemy w mediach.

Na moje pytania odpowiada krótko i bezpośrednio. Najważniejsze są najprostsze komunikaty. One naprawdę mają znaczenie. Podobnie jak odzyskane życie, w którym Michelle potrafi doceniać każdą drobnostkę, każdy detal.

11 lat udręki

Michelle została porwana 21 sierpnia 2002 roku, kiedy Castro - ojciec jej koleżanki - wyciągnął do niej, jak sądziła, pomocną dłoń. Bardzo wtedy tego potrzebowała, spieszyła się na spotkanie z opieką społeczną, starała się odzyskać prawo do opieki nad swoim synkiem. Castro wykorzystał moment jej desperacji. Oferowany przez niego transport był pułapką, ale Knight o tym nie wiedziała. Przecież nie wsiadała do samochodu z obcym mężczyzną. Wiedziała, kim jest ten człowiek, sądziła, że naprawdę chce jej pomóc. Czy można w ogóle pojąć tę sytuację?

- Myślę, że tak naprawdę nikt nie wie, dlaczego takie straszne rzeczy się dzieją - ja znalazłam się po prostu w niewłaściwym miejscu o złym czasie. Najważniejsze to uświadomić sobie, że one naprawdę się zdarzają, i że każdy z nas może im zapobiec. Trzeba tylko głośno alarmować, kiedy zobaczy się coś podejrzanego - mówi. W jej przypadku nikt nie zareagował, nikt niczego nie skojarzył, nie próbował połączyć faktów. Zniknięciu Knight towarzyszyła cisza. "Moja udręka nie trwałaby jedenaście lat, gdyby ludzie byli bardziej uważni i poświęcili chwilę, żeby zadzwonić na policję", pisze w książce.

Przez pierwsze tygodnie, może miesiące, żyła w bólu i ciemności. Pierwszy raz "potwór" pozwolił jej wziąć prysznic po 8 miesiącach codziennej przemocy. Opisy tego, co wtedy przeżyła, po prostu przerażają. Niepojęte wydaje się, że człowiek, który funkcjonuje w społeczeństwie, jest ojcem, pracuje z dziećmi, może wyrządzać komuś tak niewyobrażalną krzywdę, nie budząc przy tym żadnych podejrzeń.

W kwietniu 2003 roku Castro porwał Amandę Berry, rok później - Ginę de Jesus. Każda z kobiet przeżyła horror w domu "potwora" w inny sposób. Amanda musiała żyć ze świadomością tego, że psychopata uznał ją za swoją żonę, był ojcem jej córki. Gina była z kolei przez większość czasu - całkiem dosłownie - przywiązana do Michelle. Tylko te trzy kobiety znają całą prawdę o tym, co działo się w domu Castro, tylko one mogą się nawzajem zrozumieć. Ale żeby dojść do siebie, porzucić przeszłość i zacząć nowe życie, musiały się od siebie oddalić. - Teraz idziemy osobnymi drogami, dochodzimy do siebie każda w swój własny sposób, ale życzę im tylko tego, co najlepsze i mam nadzieję, że są szczęśliwe i dobrze sobie radzą w nowym życiu - mówi Knight.