Pani Stasia

         Jest taki Festiwal Białystok- Grodno, gdzie koncerty odbywają się na przemian w obu tych miastach i występują zespołu z Polski i Białorusi. Ja raz byłam na takim koncercie w Białymstoku, jeszcze w amfiteatrze, gdzie obecnie stoi gmach Opery Podlaskiej. Myślałam wtedy o Pani Stasi. Zabrakło mi odwagi, by podejść, do jakiego artysty i zapytać o nią. Nie pamiętam też, czy występował Głos znad Niemna.

         Obiło mi się o uszy, że ja wszystko zawdzięczam mężczyznom i od nich w życiu nauczyłam się najwięcej. I muszę przyznać, że miłość do Grodna urodziła się we mnie jak byłam dzieckiem i to zawdzięczam swojemu dziadku ( o nim napisałam osobny tekst), ale są też kobiety, którym sporo zawdzięczam np. wymieniona przeze mnie w tekście Pani Łucja, tytułowa Pani Stasia, czy choćby pani redaktor z radio Białystok Dorota Sokołowska, dzięki której piszę, a zareagowałam na jest słowa: książka za recenzję i tak się potoczyło. Kiedyś widziałam fragment filmu o Edith Piaf, gdzie jedna z artystek powiedziała, że Edith kochała mężczyzn, a niszczyła kobiety.  Od tamtej pory nie lubię być nazywana Edith, czy Edyt gdyż ja nie jestem taka jak ta śpiewaczka. Uważam jedynie, że kobiety potrafią być okrutne, zwłaszcza te, które niekoniecznie realizują się w życiu. Staram się na takie kobiety, a i mężczyzn nie zwracać uwagi i robić to, co sama chcę. I jeszcze jednego nauczyłam się przez życie – nie osądzać innych ludzi gdyż to nie do mnie należy i oczekiwałabym tego od innych, ale może to mrzonki.

         Wracając do Pani Stasi to naprawdę chciałabym jej przeczytać nie tylko swoją pracę magisterską, ale także inne swoje teksty często dziejące się w Grodnie albo w jakiś sposób do niego nawiązujące. W każdym bądź razie nie spocznę też na laurach, a tak w ogóle to  obecnie pisanie czegokolwiek przychodzi mi coraz łatwiej i myślę, że przez ostanie trzy lata bardzo się rozwinęłam.

         A więc Pani Stasiu – do zobaczenia w Grodnie – mam nadzieję.