„Marzenia, wolność i miłość, Proza życia wymieszana z wierszem” cz.2

Iść gdzieś potańczyć i się nie droczyć.

Taka to jest ta nasza budowa.

Nowej nie szukam! Jutro od nowa!

Oczywiście piwo w pracy zawsze było bezalkoholowe.

Najważniejsze, żeby nie żałować swoich decyzji. Praca jak praca, dzisiaj budowa, jutro inne zadania:

Zadania

Pinokio znowu ma zadania,

Rozwozi Pizzę bez śniadania.

Rano budowa, potem w Grill Barze,

Pracować trzeba, to chyba jasne.

Jakieś zakupy, coś ugotuje,

Budowa, remont, coś pomaluje.

Cały czas w biegu, zawsze się śpieszy,

Ucieka dzień, a on nie grzeszy.

Wszystko na czas, wszyscy się śpieszą,

Zostaniesz w tyle, to cię rozdepczą.

Musi nadążać, grosz do grosza zbiera,

Czarna godzina go nie rozpieszcza.

Auto się psuje, nowe by kupił,

Decyzja trudna, bo go ktoś złupił.

Urlop się przyda, odetchnąć chwilę,

Telefon dzwoni..., to chyba na tyle.

Tak to teraz jest w naszym kraju. Człowiek uczy się księgowości, a rozwozi pizzę. Przynajmniej napiwki umie liczyć. Zawsze to bliżej mojego

marzenia. Nauczyłem się podrzucać pizzę. Jak ją podrzucałem to nie zawsze chciała wrócić. Był sobie sufit, który wyłapywał moje buble.

Jak już się nauczyłem to jakoś szło. Znalazł się nowy pracownik,

było trochę lżej z pomocnikiem. Poprosiłem go, żeby odwrócił pizzę w piecu. Nie pomyślałem, że weźnie to dosłownie. Oczywiście odwrócił, serem do gleby. Następnym razem byłem ostrożniejszy. Widocznie jest różnica odwróć, a obróć, ale żeby zaraz marnować pyszne jedzonko.

Szef jak to szef, ciągle niezadowolony. Ja też nie lubię jak ktoś moje pieniądze marnuje. Trzeba wyprać kombinezon i wracać na rusztowanie.