Krótka historia Benka

            - Jakoś się nie zdecydowałem.

            - I co? Odpowiada ci takie życie?

            - A co mam robić?! – Benek się zezłościł.

            - No widzisz…. Beznadzieja.

            - Ale, ty jesteś młoda. Całe życie przed tobą.

            - Kurwa! A ty ile masz lat? Staruszek się znalazł. Jestem młoda, ale ty też nie stary. No, ile masz lat?

            -Trzydzieści jeden.

            - A ja niedawno skończyłam osiemnaście. Może się jeszcze pozbieram. Ale masz rację… Musiałabym się leczyć. Teraz o tym nie myślę.

            - W porządku. Nie mówmy o tym.

            - Wiesz… położę się.

            - Ja też jestem zmęczony. Mogę położyć się obok ciebie?

            - Kładź się. Ale, jeszcze się napiję.

            - To i ja.

            Leżeli, trochę w kucki. Benek z brzegu, a Ula przytuliła się do niego. Było mu ciepło. Czuł jej oddech na karku i szyi. Miał zamknięte oczy, i było mu dobrze.

            … Tak się jakoś złożyło, że nigdy nie miał kobiety. Jakoś tak wyszło. To chyba przez wódkę, i dlatego, że pił sam. Może też dlatego, że był rudy, i od dziecka zakompleksiały, i najlepiej czul się sam ze sobą.

            Oboje w końcu zasnęli.

            Obudziło ich stukanie do drzwi.

            4.

            To był Leszek. W ręku trzymał butelkę wódki. Uśmiechał się, nic nie mówił, tylko cmokał. Tak wyglądała u niego zachęta do picia.

            Wszedł do pokoju, bez słowa, i postawił butelkę na stole.

            Ula siedziała na łóżku. Oboje patrzyli na siebie. Leszek się uśmiechał. Ula miała skupioną twarz.

            - Benek, dzisiaj ja stawiam, jutro ty. Masz jakieś szkło?

            - Mam dwie szklanki.

            - A panienka? Z czego będzie piła? – Leszek mówił z udawaną galanterią, patrząc na nią.

            Benek wiedział, że przyszedł tylko po to, by ją zobaczyć. Dowiedzieć się kim jest, i w ogóle – powęszyć.

            Ula wstała i podeszła do nich. Leszek się jej przedstawił. Stanął na baczność, i wygłosił ze swadą znaną wszystkim formułkę:

            - Jestem Leszek Gontarz, lat dwadzieścia cztery, kawaler, bezdzietny.

            Ula się roześmiała. Chyba jej się spodobał. Nie lubiła sztywniaków.