Kobieta idealna cz.1

Poszedłem pod prysznic. Woda spływała po moich włosach, plecach – przyjemne uczucie. Po nocy z obca kobietą zawsze musiałem wypłukać się dokładnie. Nie chciałbym, by inna kobieta wyczuła ode mnie zapach poprzedniej.

Dzwonek do drzwi. Kto i czego chce? O tej porze? Obtarłem się ręcznikiem i zawinąłem nim biodra. Przed drzwiami stała kobieta w czerwonej sukience. Stała tak samo, jak gdy mijałem ją na ulicy na drugim końcu miasta. Jak się tu znalazła i skąd wiedziała, że tu mieszkam? Może ma węch jak psy policyjne?

-         Witaj Tom

-         Skąd wiesz, jak mam na imię?

-         Masz krótką pamięć. Albo wygadujesz głupoty. Mogę wejść? Mam wino.

-         Wejdź.

Poruszała biodrami jak modelka wybiegowa. Wiem, jak one to robią, bo kilka miałem na koncie. Tylko, jej biodra były nieco szersze niż ich, kobiece i okrągłe. Nie zdjęła butów. Nie poprosiłem jej o to.

-         Pamiętasz, o co modliłeś się wczoraj?

-         Jestem ateistą. Nie modlę się. Nalać ci wina?

-         Poproszę. Otóż, wczoraj się modliłeś. Powiedziałeś, cytuję: boże, daj mi kobietę idealną. I oto jestem.

-         Co?

Wychyliłem lampkę wina. Nalałem następną.

-         Chcesz mi powiedzieć, że teraz jesteś... moja?

-         Powiedzmy

-         Nie rozumiem. Modliłem się, niech będzie, o kobietę idealną, i o to, by bóg mi ją dał.

-         I ci ją dał. Będę z tobą mieszkać. Ale ty musisz udowodnić, że na mnie zasługujesz. Za każdy błąd jaki popełnisz będę się psuła. Pamiętaj, że tylko ideał zasługuje na ideał.

-         Ale będziesz spełniała każdą moją zachciankę?