"Jak zostałem mężczyzną"
Ursus C-328. Leki ciągnik rolniczy, produkowany w latach 1963–1968 przez Zakłady Mechaniczne Ursus w Warszawie. Masa własna 1460 kilogramów. Silnik typu „S”, czterosuwowy, wysokoprężny, chłodzony cieczą. Dwa cylindry, pojemność skokowa 1960 centymetrów sześciennych. Moc znamionowa 28 koni mechanicznych. Sześć biegów do jazdy w przód, dwa do jazdy w tył. Układ kierowniczy dwudrążkowy z przekładnią zębatą, hamulec bębnowy, niezależny na oba koła tylne. Maksymalna prędkość jazdy 25 kilometrów na godzinę, średnie zużycie paliwa 2,8 litra na 1 godzinę pracy.
Wady : zbyt mała liczba biegów, zastosowanie prądnic prądu stałego przez co akumulator był często rozładowany i pojawiały się problemy z rozruchem (zwłaszcza zimą), brak zaczepu polowego, brak hydrauliki zewnętrznej, brak podgrzewaczy w przewodach ssących.
Zalety : niskie zużycie paliwa, trwała skrzynia biegów, bardzo dobry rozkład masy, wszechstronna funkcjonalność w małych gospodarstwach rolnych.
Tyle wikipedia. Nie ma tam nic o tym, że traktor wyglądał dość żartobliwie, żeby nie powiedzieć śmiesznie. Obły, szeroki przód, wlot chłodnicy o regularnym łagodnym zarysie i wysunięte na bok okrągłe przednie reflektory sprawiały wrażenie jakby metalowy niedźwiedź na gumowych nogach wesoło się uśmiechał i zachęcał patrzącego na niego z niemałą fascynacją chłopca do przejażdżki na jego grzbiecie.
Nie mówi też nic o tym, że istotną zaletą tego pojazdu, który określany był często pogardliwie „copkiem”, była czarodziejska zdolność uczynienia z zakompleksionego łepka, którego ojciec gdzieś daleko zarabiał na utrzymanie rodziny - mężczyzny.
- Dajta mu spokój, dziecko na traktor … kto to widział ? Spadnie pod koła i nieszczęście gotowe - jak zawsze biadoliła babcia patrząc z troską na 9-latka wdrapującego się z zapałem na skóropodobne siermiężne siedzisko maszyny.
- E tam spadnie ! Mocno się trzymaj kierownicy copka, gaz i do przodu ! - zachęcał młodego zapaleńca dziadek, zawsze chętny i gotowy do tego typu akcji.
