Dzieło prawdy, wyznanie szamana

Jednak pamiętaj podróżniku nie wierz pokusom cielesnym i syrenom, które ściągają Cię swoim gorącym spojrzeniem z raz obranej drogi...Jedność zaczyna się od duszy, co człowiek myli z chemią, która uruchamia się nie samoistnie, lecz przy pełnym poparciu duszy. Kiedy dusza połączy się z swoją odwieczna parą w innym ciele tworząc mityczna jedność, również umysł kierowany duszą staje się jednością a wszystkie wspomnienia dwojga istota, myśli stają się drogą ku wieczności...

Noc i dzień, światło i mrok, kobieta i mężczyzna, skala i woda… wszystko istnieje tylko wtedy, kiedy istnieje jego przeciwieństwo, jeśli coś tego nie ma nie istnieje... Odwieczna prawda pojednania mówi o jedności zrodzonej w harmonii przeciwieństw...

Nawet, jeśli materia złączy się z antymateria to siła ta zrodzi z siebie czysta energię, dusze wszechświata, z której powstaje życie i kolejny początek  zrodzony z poprzedniego końca nic nie umiera, nie odchodzi wszystko trwa wiecznie jak ja i Ty, jak Ty i ja, jeśli szukasz prawdy w podróżach i płytkim życiu, wzorach matematycznych i teoriach naukowych znajdziesz tylko chaos.

Prawda i wiedza o prawdzie jest prosta i nieskomplikowana wszystko, co piękne duchowo jest proste, patrząc na drzewo musimy przyjąć w niemym zachwycie prostotę, z jaką nas zachwyca, wschody, zachody słońca, noc, dzień, młodość, starość, zima, lato wszystko jest proste ciągłe i powtarzalne. Wszystko było i będzie się powtarzać życie i śmierć, radość i ból, co w tym skomplikowanego chyba tylko to, że nic nie trwa wieczne tylko ewoluuje…

Ale także tutaj nie trzeba szukać sensu wystarczy po prostu usiąść i poczekać a na pewno wszystko stanie się znów proste...

Wilk

Pod moim domem stoi czarny jak otaczającą go noc wilk, jego skowyt mówi mi, że już czas. Nad nami góruje srebrny Pan przesłonięty lekką woalka chmur. W ręku trzymam sztylet, którego stal odbija promienie księżycowej poświaty, moje oczy opalizują zieloną łuną.

Wychodzę przed drewniane domostwo na arenę, która tworzy księżycowy blask wilk zbiega łagodnym zboczem i staje w świetle księżycowej poświaty jak duch rozwiewany przez wiatr...
Witaj bracie, witaj księżycu, Witajcie duchy nocy i wy siostry gwiazdy jestem wszystkim i wszystko jest we mnie… Idę na sam środek wielkiego kręgu światła jestem nagi przede mną stoi dostojny wilk.

Siadamy na przeciwko siebie  wpatrzeni w księżyc a potem nasze oczy spotykają się i tworzą monolit sił zatopiony w czasie i nocnej ciszy. Wszystko staje się tą chwilą i wiecznością. Wilk gryzie swoją łapę a ja nacinam palec nożem nasza krew łączy się w magiczną kule unoszącą się pomiędzy nami...

Blask księżyca, czerń krwi, ogień spojrzenia tworzą splot czasu, siły, mocy i natury. Człowiek i wilk na ułamek sekundy tworzą przymierze jedności... Czuje w sobie moc wilka a wilk patrząc na mnie roni łzę. Teraz ja widzę jego oczyma, a on moimi. Patrząc oczyma wilka widzę jedność w przyrodzie, równowagę sił i tylko jedno zagrożenie dla natury przyrody i porządku pierwotnego jestem nim ja człowiek i jego dążenie do władzy.

Wilk płacze wyjąc przeraźliwie patrzą moimi oczyma na drogę, która przebył człowiek. Upadek rasy ludzkiej martwi wilka i naturę, wszechświat płacze nad nami setkami małych komet... Już nigdy nic nie będzie takie jak kiedyś... Tylko wszechświat będzie dalej cierpliwie czekał na kolejna ewolucję i jedność człowieka z naturą... Wszystko ma swój czas i wszystko ma swój początek i koniec...

Człowiek przez niespełna kilkaset lat dokonał zniszczeń i unicestwił matkę naturę, która budowała swą ewolucje przez miliony lat …