Ciepło

- Dlaczego przytulałaś tę kobietę w pociągu? - Zapytał, kiedy siedzieli w jednej z licznych kawiarni.

- Bo ona potrzebowała ciepła.

- Tylko dlatego?

- Ona czytała jakąś książkę i było jej smutno. Chciałam jej pomóc. Nie chcę, aby ludzie szukali ciepła tylko w takiej jak ta filiżance herbaty. Chce aby pobierali ciepło od innych.

Milczał chwilę, myśląc z wolna, co powinien jej powiedzieć.

- Czy ty potrzebujesz ciepła?

- Tak jak każdy inny człowiek - odpowiedziała Natalia a on pozostał jeszcze bardziej zdziwiony. Myślał nad ciepłem i nad jego istotą. Wiedział, że inne ciepło daje lampka, herbata czy koc a inne drugi człowiek. Wiedział, że chce je dostać, ale nie wiedział, jak je dawać i to bardzo go zasmuciło. Myślał, co mógłby zrobić, aby Natalia mogła się nim ogrzać lepiej niż filiżanką. Siedzieli tak jeszcze długo, obserwując ludzi.

Kraków nocą to nie każde inne miasto nocą, tutaj ludzie krążą wąskimi uliczkami, prawie do rana. Oni też krążyli, bez przerwy rozmawiając.

- Tu jest pięknie, wiesz, mam pomysł. Pomóż mi spełnić moje kolejne marzenie - zaczęła, a gdy ten wyraźnie się przestraszył, dokończyła czym prędzej. - Porozmawiajmy z ludźmi, pozaczepiajmy ich.

I nim skończyła, podbiegła do pary, która szła przytulona i zapytała wprost, w pełni spontanicznie:

- Hej! Czym dla was jest miłość? - Oboje wybuchli śmiechem, popatrzyli na siebie, potem na nią, aż dziewczyna zebrała się na odpowiedź.