Amelia....ciąg dalszy ciągów dalszych...

-Amelio

-Tak!

-Kocham Cię

-To miłe ,ale czy prawdziwe? Bo wiesz różnie to bywa w życiu.

-No nie a ty znowu zaczynasz...

-Gdzież tam! Wiesz chodzi o to ,że oboje już coś przeszliśmy. Ty i ja. A życie nadal pędzi. Pytanie tylko czy wiemy jak żyć by nie żałować ?

-Żałujesz?

-Pewnych decyzji na pewno...

-Jakich?

-Och , różnych. Czasem miło by było cofnąć czas

-Ami coś dziś mówisz zagadtkami. Jaby się coś zmieniło

-Nie no nic się nie zmnieniło. Czasem lubie tak poanalizować. To potrzebne w życiu. Ty tak nie masz?

-A pewnie , że mam , bo to raz?Np czemu z Tobą tu siedze i filozofuje? Hheh. Lubie siedzieć z Tobą w lesie w ciemną noc gdzie mogą nas napaść wilki...

-Że jak ?Wilki? hehheh

-Niech będą dziki, chciałem troche nadać temu grozy...

-Nie udało Ci się. I co ?

-I chciałabym ruszyć już gdzieś , nie wiem do twojego domu czy może dalej w głąb lasu , którego nie znamy...albo może do baru gdzieś za miastem....

-No wiesz cios poniżej pasa...Ty dalej do tego baru pijesz?

-Ależ nie do baru, żartuje co ma bar do tego. Chodzi o... czekaj jak ty to mówiłaś? Model... tak?

-Oj daj spokój już

-ideał ….

-Tomek proszę Cię nie przeginaj. Myślisz ,że nie wiem po co to robisz?

-No po co?

-Nie uśmiechaj się , zarazo....

-Zarazo?Mówiłaś ,że jestem twoim bohaterem

-Chcesz żebym mówiła jak to mnie wyratowałeś z opresji..

-Z opresji? Moja droga chyba uratowałem Ci życie. Mogłaś zostać wywieziona i sprzedana jako żywy towar , albo co gorsza jako dawca narządów...

-O matko!!! Ty masz dopiero wyobraźnię...Tomasz ty lepiej już nic nie mów.

-No co heheh

-Nie lubie jak się ze mnie śmiejesz

-Kochanie nie śmieję się

-To po co ten uśmiech na twarzy?

-Ja się po prostu do Ciebie uśmiecham

-Tak właśnie widze, tylko czekasz , żeby się ponabijać

- Przecież się droczę tylko z tobą złotko

-Jakoś mi się to nie podoba..,-Amelia stała naburmuszona , czekała aż Tomasz ją jakoś ułaskawi.

-Oj kochanie, przepraszam. Masz racje przesadziłem. Choć tu do mnie.

-Jedzmy do domu....

-O brzmi obiecująco...heheh

-Chodziło mi o to żebyś mnie odwiózł do mojego domu.Nic sobie nie wyobrażaj

-No zwał jak zwał, Co ja sobie niby wyobrażam co?

-No mam nadzieje ,że nic...

-Ami , kobieto co ty taka poważna, nie poznaje Cię?

-Ludzie się zmieniaja

-Możliwe ,ale nie ty?

-Dlaczego nie ja?

-Bo odkąd Cię znam jesteś taka sama szalona. Czy mam Ci przypomnieć pewne sytuację?

-Niby jakie?...Amelia była ciekawa co on takie jej powie...aż chodziła w jednym miejscu …

-Pamiętasz jak byliśmy na spacerze. Wieczorem było jasno od gwiazd a Ty chodziłaś non stop chodnik ulica, chodnik ulica, przystawałaś nagle albo szłaś tak by się o mnie obić?

-Nic takiego nie pamiętam

-No jasne...

-Dobrze to teraz coś innego , byliśmy na kawie w mcdonaldzie i było mega dużo ludzi, a my mieliśmy mega mały stolik , ledwo się w nim mieściliśmy.Tak blisko mnie siedziałaś byłem aż zakłopotany

-Ty ? No jasne nie rozśmieszaj mnie...i gdzie tu niby moja szaloność

-Szaloność? A co to za słowo?

-No moje...

-No wreszcie jesteś sobą...,- Tomasz uśmiechną się szczerze.

-Wiesz co ja zawsze jestem sobą, Może mam jakieś dziwne klimaty teraz. Odkąd wypominałeś mi moją głupią randkę z nieznajomym.

-Miśka ,ale to nie dziw się..

-Miśka??

-No już tak chyba kiedyś powiedziałem na Ciebie...

-Nie pamiętam. Ja wiem że głupio postąpiłam, to koniec i kropka. Temtu nie ma. Uratowałeś mnie , i czuje się lepiej. Choć czekałam na buzi w policzek i się nie doczekałam dlatego czy las czy nie las trzeba jechać. Klimat prysł, czas wracać.