Sitwa
Paulina Świst

Tom drugi trylogii „Karuzela”.

Paulinka już na wstępie zaznaczyła, że nazmyślała. I nazmyślała, że ho, ho!

W rolach głównych: mecenas Lilka Płonka i oficer CBŚP Michał Grosicki alias Michał Keller. I oczywiście postaci również znane z poprzednich części.

Tutaj momentami było mi nudnawo, jakby autorka nie bardzo miała pomysł co zrobić z bohaterami pomiędzy poszczególnymi wątkami akcji, pod koniec mocne przyspieszenie i kumulacja wrażeń.

Styl typowy dla Świst jednak znacznie lepiej mi się czytało serię „Prokurator”.

 Czasem wydaje się, że już powinno być dobrze. Że problemy udało się pokonać. Niestety los bywa przewrotny a do tych zmartwień potrafi dołożyć kolejnych, które jeżą włos na głowie.

Michał Grosicki wstępuje w szeregi grupy przestępczej. Tak dobrze udaje mu się wpisać w rolę, że nawet zostaje aresztowany przez prokuratora. Tu już nie chodzi tylko o Olkę i Orła. Doszły bowiem jeszcze "wagony" złota a swoje trzy grosze dorzuca wątek kościelny. W jakim kierunku teraz to pójdzie? O co w tym wszystkim chodzi?

   Drugi tom w moim odczuciu okazał się być zdecydowanie lepszy od pierwszego. Doszli nowi, bohaterowie, którzy spodobali mi się. Akcja, tempo wydarzeń oraz język utrzymani w odpowiednim tomie. Tu akcja zdecydowanie nabrała tempa. Afera aferą była popędzana. Doszli nowi bohaterowie, którzy w moim odczuciu byli lepszą parą niż Ola i Orzeł z "Karuzeli". Michał i Lilka - uwielbiałam ich dialogi i te iskry. On twardy i bezkompromisowa. Ona dzielna pani adwokat, która mierzy się niejednokrotnie z osobnikami spod ciemnej gwiazdy. Broni potrzebujących, narażając się tym samym złym ludziom. Ale ona to lubi. To jest jej konik. Zawód, czy to CBŚ czy adwokat wcale do bezpiecznych nie należy. Dla niektórych są one niczym płachta na byka. Stres i lęk się nawarstwia i trzeba znaleźć sposób aby to napięcie zeszło. I tu na myśl od razu nasuwa się seks. Sex i stres to mieszanka wybuchowa. Lecą iskry a żar spala doszczętnie. Tu dzieje się dużo.

   W moim odczuciu można czytać "Sitwę" bez znajomości "Karuzeli" ale będzie to ciężkie zadanie. W "Karuzeli" zostały zebrane pierwsze grzybki, ale grzybnie dostały odpowiednich warunków, by urosnąć jeszcze raz. Tym razem grzybki są potężniejsze, większe i jeszcze bardziej niebezpieczne. Autorka dołożyła kolejnych wątków, które dodały klimatu i smaczku. Nadal był niezawodny humor. Sarkazm, brutalność i cięty język na porządku dziennym. Ale niektórym może nie przypaść do gustu. Mi zdecydowanie czytało się ją lepiej od "Karuzeli". Dużo zrobili bohaterowie. Mam nadzieję, że trzeci tom mnie nie zawiedzie. Liczę bowiem na przysłowiową bombę.

Polecam

Minął prawie rok odkąd skończyłam czytać pierwszy tom. Wiele z niego zapomniałam, jednak autorka jakoś tak przypomniała niektóre wydarzenia, że uzupełnienie luk w pamięci nie stanowiło problemu. Jednak jak ta książka wypadła?

Szczerze powiem, że mam dość mieszane odczucia. Pierwszy tom miło mnie zaskoczył lekkością pióra, szybko rozwijającą się akcją i wyrazistymi postaciami. Tutaj tego mi zabrakło. Powieść mi się dłużyła, akcja niby szybko nabierała tempa, ale jakoś nie śledziłam jej z zapartym tchem i szybciej bijącym sercem. Bohaterowie też jakoś mocno mi nie zaimponowali i nawet tydzień po skończeniu książki miała problem, by dokładnie sobie przypomnieć ich charakter.

No właśnie bohaterowie... Michał został wykreowany jako bad boy, który zmienia dziewczyny jak skarpetki, nie wiążę się na stałe i całkowicie oddaje pracy. Nie wiem, jakoś mnie irytował i miałam wrażenie, że został przerysowany. Laura zaś była już trochę lepsza. Miała charakterek, jako obrońca też mi zaimponowała, ale zabrakło jej tego czegoś, co by mnie do końca do niej przekonało. Ogólnie po tych dwóch powieściach, mogę stwierdzić, że Pani Paulinie Świst lepiej wychodzi kreowanie damskich niż męskich postaci.

Co do samej fabuły, to była zdecydowanie bardziej zawiła i skomplikowana niż w poprzedniej części. Tutaj do końca miałam problem z rozwiązaniem jej, co jak dla mnie było zdecydowanie na plus. Oprócz oczywiście sprawy do rozgryzienia, jest tutaj wątek romantyczny, który też dla mnie wypadł o wiele lepiej i odrobinę subtelniej. Bardziej czułam tutaj chemię pomiędzy bohaterami.

Dlatego jeżeli czytaliście już pierwszy tom to warto dać szansę kontynuacji. To książka która nieraz zaskoczy i da do myślenia. Podtrzymuję zdanie, że nie jest to literatura najwyższych lotów, jednak mimo wszystko miło spędziłam z nią czas i będę czekać na kolejne książki tej autorki.

Książki Pauliny Świst mają w sobie tyle pozytywnej energii, że czytam je z szerokim uśmiechem. Sceny i dialogi mnie poprostu rozwalają i nie umiem przestać się śmiać. Bohaterowie zachowują się zgodnie z tym co obecnie panuje w internecie. te wszystkie ich teksty i żarty to to samo co codzien widzimy na śmiesznych memach. 

Tym razem poznajemy Lilkę i Michała którzy sprzątają bałagan po Oli i Piotrku. I są tak samo jak oni nie zrównoważeni i psychicznie i emocjonalnie. Od razu zabieram się za kolejną część bo mam wrażenie że Piotrek i Ola wrócą do gry. 

Druga część cyklu. Bohaterowie ci co w 'Karuzeli", ale też pojawiają się nowi. Akcja dynamiczna, czyta się szybko. "Sitwa" bardzo przypomina "Karuzelę", znowu duzo seksu i przekrętów. W "Sitwie" występuje głównie Lilka i Michał, ich losy nakladają się, ich prywatne relacje bardzo przypominają relacje między Olką i Piotrkiem.

Ta część była dużo lepsza niż pierwsza. Historia bardziej mnie wciągnęła.

Funkcjonariusz CBŚ Michał Grosicki zostaje skierowany na Śląsk. Tak dobrze udaje mu się wtopić w przestępcze środowisko, że zostaje aresztowany przez prokuratora Zimnickiego. To dopiero początek nowego spisku, w który zamieszani są dobrze znani bohaterowie "Karuzeli" – Orzeł i Olka. Wszystko wskazuje na to, że historia finansowych przekrętów wcale nie skończyła się wraz z ich ucieczką z kraju...

"Pieniądze nie dają szczęścia. Dają rozkosz."

"Sitwa" jest drugą odsłoną cyklu z wątkiem przekrętów finansowych. Ponownie otrzymujemy dużą dawkę seksu, uśmiechu, wulgaryzmów, a wiedząc czego mogłam się spodziewać ogólnie jestem zadowolona z lektury. Co prawda powieść nie jest pozbawiona wad, ale spełniła swoje zadanie, pozwalając mi oderwać się od szarej rzeczywistości.

W tym tomie bliżej poznajemy Liliannę (adwokat) i Michała (funkcjonariusza CBŚ). Bez wątpienia ta para lubi ryzyko, a ich relacja jest interesująca. Autorka zdrada również co słychać u bohaterów z poprzedniej części. Dobrze więc byłoby czytać te książki z chronologii. Jednak myślę że odwracając kolejność również odnajdzie się w fabule.

Tym razem misz-masz gatunkowy również tu spotykamy, z tym że wątek sensacyjno-kryminalny stoi wyżej aniżeli romansowy i jest dużo bardziej skomplikowany. A ten drugi z kolei w jakiś sposób... wzrusza.

"Po ostatnich doświadczeniach uznałam, że jeszcze bardzo długo nie będę się spotykać z facetami. Działają mi na nerwy. Wszyscy, jak jeden mąż. Banda niezdecydowanych mazgajów albo cwaniaki-maślaki. Nie wiem, co gorsze."

Intryga skonstruowana przez autorkę wciąga w wir wydarzeń. Pojawiło się kilka wątków, które można by było szerzej nakreślić. Wszystkie sytuacje i wydarzenia z "Karuzeli" w "Sitwie" nabrały dla mnie innego wymiaru i znaczenia. Muszę przyznać iż tego się nie spodziewałam. Kolejny raz przekonujemy się, co człowiek potrafi zrobić dla wielkich pieniędzy i jakie niebezpieczeństwo czyha na tego, kto staje na drodze do ich zdobycia.

"(...) ludzie są ze sobą tylko tak długo, jak długo mają w tym interes."

Humor to znak rozpoznawczy Pauliny Świst. Cięte, podszyte ironią dialogi między bohaterami sprawiają, że uśmiech nie schodzi nam z twarzy.

Karuzela VAT-owska, przekręty, złoto, nieruchomości, intrygi, tajemnice, nieoczekiwane zwroty akcji - tu nie obowiązują żadne reguły. Czeka Was ostra jazda! Ja wkręciłam się w ten adwokacki świat i czym prędzej zabieram się za finałową część, by wiedzieć co jeszcze Paulina Świst zgotowała swoim bohaterom.

Historia pani adwokat i funkcjonariusza CBŚP. Kontynuacja karuzeli, a końcówka książki sugeruje ciag dalszy. Sympatyczna historia poprzeplatana seksem, dużą ilością seksu