Prawda
Terry Pratchett

Podejrzewam, że Pratchett w temacie dziennikarstwa czuł się jak ryba w wodzie, patrząc na jego doświadczenia zawodowe. Przez całą powieść widać wyraźnie, jak autor świetnie się bawił. Od wampira-fotografa, którego za każdym razem nokautuje światło lampy, przez wcale-nie-gadającego-psa po wielkie i emocjonujące śledztwo - "Prawda" dostarcza rozrywki na każdej stronie. Myślę, że można ją spokojnie przeczytać bez znajomości innych części cyklu. Audiobook to rewelacja, sposób, w jaki Maciej Kowalik interpretował wszystkie postaci już na zawsze pozostanie mi w głowie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna dobra (ech, czemu tylko dobra?) książka z serii Świata Dysku. Tym razem na tapetę poszła prasa. Temat dobrze mi znany, jako osobie, która pracowała już w kilku redakcjach, a teraz jest też rzecznikiem prasowym... Jak zawsze, w większości powieści Pratchetta na początku bawiłem się świetnie, a potem robiło się trochę dłużyzn, przeciągania i nagromadzenie błyskotliwych myśli autora stawało się rzadsze. Niemniej jednak - czytało się ją dobrze, a nowych bohaterów serii stworzonych na potrzeby Prawdy szybko dało się polubić lub znienawidzić. Dobra zabawa, z błyskiem, ale nierówna.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pratchett jak zwykle zachwyca. Ale ta część serii Świata Dysku zachwyca mnie wyjątkowo. Jest już tuż tuż za najulubieńszą "Muzyką Duszy". William zaczyna wydawać pierwszą w Ankh-Morpork azetę, w czym pomaga mu załoga prawdziwych oryginałów. W swojej drodze do Prawdy, redaktor de Wrode i jego kompani wplątują się oczywiście w prawdziwe kłopoty. W książce zachwyciła mnie stanowcza naiwność Williama, który z uporem dąży do odkrycia prawdy, choć zdaje sobie sprawę, że za tę prawdę może zginąć. Zachwycił mnie Otto, którego nonszalancja i zapał do fotografii zabijają po wielokroć. Zachwycił mnie nawet pan Szpila i ...ony pan Tulipan, duet z piekła rodem. Pratchett serwuje nam jak zwykle ciekawe spojrzenie na codzienność- tym razem na prasę codzienną, jej blaski i cienie. Poza tym serwuje nam znów zestaw powiedzonek i mądrości, które pozostają na długo w pamięci i wchodzą na stałe do użycia. W "Prawdzie" prawdziwym i wielokrotnie powtarzanym jest: "Kłamstwo obiegnie cały świat, zanim prawda zdąży włożyć buty". Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W Ankh-Morpork była już wytwórnia filmowa, muzyka wykrokowa a teraz czas na prasę. William z czystego przypadku zostaje wydawcą pierwszej w mieście gazety. I stawia na prawdę. Tymczasem wybucha kolejna afera. Patrycjusz zostaje oskarżony o morderstwo. Sprawę prowadzi Straż Miejska a komendant Vimes nie wydaje się być przekonany o jego winie. Podobnie jak William, który wpada na pewien trop. Tylko, że wielu osobom nie podoba się to, co publikuje. 

Tym razem historia jest prawie poważna. Ukazuje kulisy działania branży wydawniczej i dziennikarstwa. Ale humoru tu nie brakuje, zwłaszcza że ponownie pojawia się Gaspode. Postać Otto też jest zabawna. Przyznam, że podobało się mi.  

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Prawda" to kolejna powieść z cyklu ,,Świata Dysku", osadzona w groteskowym Ankh-Morpork. Jej pierwszą, najbardziej oczywistą i wierzchnią warstwę stanowi temat dziennikarstwa. Jak zawsze jednak, u sir Terry'ego znajdziemy drugie, trzecie, a nawet... w zasadzie bliżej nieokreślone liczbą czy wymiarami dno. Bo czym jest prawda i czy istnieje tylko jedna prawda?

 

 

 

Chociaż ta akurat książka należy do tych bardziej chaotycznych i przesyconych dużą dozą humoru, stawia czytelnika przed wieloma pytaniami, z którymi boryka się współczesny świat. Trudno bowiem nie przyznać, że i my na co dzień torpedowani jesteśmy szaleńczo ogromną ilością mniej i bardziej wiarygodnych informacji, przedstawionych różnie, zależnie od perspektywy.

 

 

 

Czy istnieje obiektywizm? Można by rzec, że nie. Zawsze w którymś momencie, na którymś etapie procesu myślowego pojawia się czyjś punkt widzenia. Przedstawienie wydarzeń zależy zatem od przedstawiającego. Szokujące? I tak, i nie. Niby to wiemy, ale na co dzień często o tym zapominamy i dopiero skonfrontowanie z ideałami i realiami dziennikarstwa oraz życia społecznego, ujętymi chociażby w literaturze, rozbudza nas ze spokojnego snu, wytrąca z równowagi i stawia pod znakiem zapytania naszą wiarę w rzeczywistość.

 

 

 

Bo  ,,Prawda" jest także, a może przede wszystkim o wierze. O tym w co chcemy, w co potrafimy wierzyć i co zapewnia nam spokój lub co go burzy. Podświadomie potrzebujemy filarów, na których możemy się wesprzeć.

 

 

 

I pamiętajcie. Prawda Świata Dysku też nie jest absolutna.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak na pierwsze spotkanie z Pratchettem, było to dość trudne. Specyficzny styl autora początkowo był dla mnie totalnie niestrawny, dopiero potem udało mi się wciągnąć w fabułę i zapomnieć, że stylistycznie to nadal kawał dziwadła. Jak na satyrę na świat dziennikarski okraszoną naprawę dziwnym sosem fantastyki było nieźle, ale nie uznałabym "Prawdy" za coś wybitnego. Nie zostanę też raczej fanką autora, ale kto wie, może którąś książką mnie rzecze...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Już ją kiedyś czytałam, ale z przyjemnością odkryłam ją na nowo. William de Word rozpoczyna współpracę z krasnoludzią drukarnią. Ponieważ do tej pory utrzymywał się z pisanie listów z nowinami do różnych znanych osób, po prostu rozszerza swój zasięg wydając pierwszą na Dysku gazetę codzienną. Szukając nowinek w mieście, przypadkiem wpada na trop spisku mającego na celu obalenie aktualnego tyrana :-). Niestety zwraca tym na siebie uwagę osób, dla których rozrywką jest robienie krzywdy...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)