Pod skórą
Agata Czykierda-Grabowska

Po bardzo ciekawej rozmowie z autorką o jej twórczości, czas na kilka słów ode mnie na temat jednej z jej powieści, więc zapraszam.  

Oskar – typowy 22-letni młody mężczyzna wraca po dłuższej nieobecności do rodzinnego domu, aby odwiedzić matkę i zrobić remont mieszkania. W godzinach nocnych zajmuje go praca w klubie, gdzie pewnego wieczoru spotyka dawno zapomnianą miłość z lat młodzieńczych…

Tą dziewczyną okazuje się Ada – studentka, której największą pasją jest taniec. Pracuje jako instruktorka tańca. Natomiast, gdy nadchodzi wieczór, z wielkim zaangażowaniem oddaje się imprezowaniu w otoczeniu znajomych. Gdy podczas jednej z takich imprez zauważa Oskara, jej życie przybiera nieoczekiwany obrót.

Tych dwoje łączy nie tylko zapomniane przez nich uczucie, ale też tkwiąca głęboko pod skórą tragedia, która niegdyś ich poróżniła. Czy uda im się odnowić znajomość i przebaczyć sobie stare winy? Czy potrafią zapomnieć, o tym, co było kiedyś i na nowo odbudować przyjaźń? Odpowiedź na te pytania poznajemy dopiero na samym końcu tej niezwykle misternie skonstruowanej powieści.

"Pod skórą" to przykład jednej z tych publikacji gatunkowo zbliżonych do new adult, w której pełno jest tajemnic, niedopowiedzeń, półprawdy znacząco komplikującej losy głównych bohaterów. W związku z tym poznajemy ich przeszłość stopniowo, po kawałku, jakby sami bali się otworzyć przed sobą. Nie jest to też klasyczna powieść romantyczna. Pełno w niej goryczy, smutku, ale bywają również momenty radości i natchnionych uczuć, przeżyć ujawnianych przez bohaterów w chwilach uniesienia. 
   
Głęboko skrywana tragedia nie pozwala zapomnieć o tym, co było, ale na szczęście, stopniowo – na skutek wielu wydarzeń – sytuacja może diametralnie się zmienić. Czy uda im się nawiązać nic porozumienia? Tego nawet oni sami nie są do końca świadomi. Czytelnik dość mocno zostaje wciągnięty w ich wewnętrzny świat, w zaskakujące zwroty akcji, co wcale nie ułatwia próby zrozumienia postępowania obojga.

Autorka nie stroni również od odważnych opisów scen erotycznych, które jeszcze bardziej pogłębiają ciekawość czytelniczą, gdyż jedynie my wiemy, co tak naprawdę myślą i czują Oskar oraz Adrianna. Jak ta cała historia się potoczy? Kto naprawdę kryje się za mroczną tajemnicą z przeszłości? Tego przekonacie się po lekturze, którą polecam z całą stanowczością.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo przyjemna, o miłości, tęsknocie, tragediach. Dorze i szybko się czyta 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Stara miłość nie rdzewieje.  W przypadku tej książki to powiedzenie idealnie się sprawdza.  Główni bohaterowie Oskar i Ada to przyjaciele od małego.  Zawsze razem się trzymali, byli nierozlaczni.  Jednak wydarzyła się tragedia A po niej inne wydarzenie gdzie Oskar oskarża Ade o zdradę.  Tak ich przyjaźń się kończy na długie lata. Kiedy po roku wraca z Niemiec do rodzinnego miasta ma nadzieję na nowe życie.  Ŕemontuje dom rodzinny, na dodatkową pracę w barze u kumpla. Tam dostaje szoku bo poznaje piękna dziewczynę,  co okazuje się być dawną przyjaciółką Adą. Jego uczucia są sprzeczne. Ale pragnie konfrontacji z dziewczyną.  On ma do niej żal i urazem, ale Ada nie jest mu dluzna.  Podczas kilku spotkań często kłócą się i wyzywaja, odpychaja się jak i przyciągają.  Wzajemna nienawiść rodzi się w całkiem inne uczucie. Oboje są skolowani swoim zachowaniem. Ale poddają się uczuciu. Wyjaśniają sobie dawne krzywdy. A niemiłe sytuację co spotykają Ade przybliżają chłopaka do niej. Chce o nią się troszczyć.  Wkoncu wyznaje swoje uczucia które darzyl od najmłodszych lat. Dopiero teraz zrozumiał że ją kocha. Na szczęście wyjaśnia się również kto był odpowiedzialny za niepotrzebną kłótnie sprzed lat. Zakończenie jest jednak szokujące i smutne. Nieodwzajemniona miłość może namieszać w życiu i doprowadzić do tragedii.  Tak było w przypadku Natalii, zakochane w Oskarze. Chciała bardziej mu się przypodobać i rozmawiała z jego siostrą chorą na autyzm.  Podczas tej rozmowy doszło do wypadku, gdzie Ola zginęła.  Przez 7 lat Natalia miała poczucie winy ale również nadzieję że Oskar odwzajemnic uczucie. Jednak tak się nie stało.  Dlatego popełnia samobójstwo i nagrywa filmik gdzie przyznaje się do nieumyślnego spowodowania śmierci Oli.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Oskar, Ada i Adrian to przyjaciele z lat młodości. Kiedyś nierozłączni, dziś udają, że dla siebie nie istnieją, a przyjaźń między nimi nigdy nie miała miejsca. Oskar po tragicznych wydarzeniach, które spotkały jego siostrę i licznych niedomówieniach, całkowicie odsunął się od rodzeństwa, z którym utrzymywał bliskie kontakty, a tuż po zakończeniu szkoły postanowił wyjechać za granicę. Wkrótce wraca, by pomóc matce wyremontować dom i spędzić z nią jak najwięcej czasu. Czy powrót okaże się słuszną decyzją, zwłaszcza że wiąże się z ponownym spotkaniem Ady, do której od zawsze żywił głębsze uczucie? Czy ponowne pojawienie się Ady w jego życiu pozwoli uporządkować wszystkie sprawy i uda mu się w końcu rozwikłać zagadkę z przeszłości, która tak bardzo ich poróżniła?
– Nie chcę cię znowu stracić – szepnął.
– Nigdy mnie nie straciłeś – odpowiedziała prawie bezgłośnie. – Po prostu już mnie nie chciałeś… Początkowo sięgając po książkę Czykierdy-Grabowskiej, nie bardzo wiedziałam, wokół czego konkretnie oscyluje tematyka książki. Co prawda śledziłam fanpage autorki, ale do pełnego opisu książki nie dotarłam, choć udało mi się zapoznać z początkiem historii. Nie miałam jednak żadnych obaw, bo, jak już wcześniej wspomniałam, miałam styczność z jej twórczością i wiedziałam na co mniej więcej mogę liczyć. Fabuła skonstruowana jest w sposób bardzo prosty, choć nie brakuje pewnych zwrotów akcji, które mogą wprowadzić czytelnika w spore zaskoczenie. Historia sama w sobie nie jest zbyt odkrywcza i nie będę udawać, że jest inaczej, bo minęłabym się z prawdą. Sam sposób opowiedzenia losów bohaterów, wplecione wątki, pobudzanie emocji czytelnika i igranie z nim, a także postacie oraz relacje, jakie ich łączą, to elementy, które są tu bez wątpienia warte uwagi.
Mówi się, że śmierć to koniec. Jeśli tak jest w rzeczywistości, to dlaczego wraz z nią nie znika też miłość? Dlaczego, gdy ktoś umiera, nie możemy wyrzucić go z serca? I dlaczego śmierć nie zabiera ze sobą bólu i rozpaczy? Historia stworzona przez Agatę Czykierdę-Grabowską to opowieść, którą pisze życie. Charakterystyczną cechą twórczości tej pisarki jest to, że nie stara się, by akcja w jej książkach była umiejscowiona w jakimś abstrakcyjnym miejscu. Opisuje polskie realia i rzeczywistość, zgrabnie wplatając w nie opowieść młodych ludzi, którzy borykają się z różnymi problemami. Dodatkowo dostarcza czytelnikowi całą gamę emocji i wywołuje w nim uczucia, od których trudno uciec.

Książka pokazuje, jak ważna jest rozmowa i komunikowanie się z drugim człowiekiem. Brak porozumienia między ludźmi może prowadzić do wielu nieprzyjemnych sytuacji, m.in. do zerwania kontaktu z drugą osobą. Jedno potknięcie, które może narobić więcej szkód niż pożytku, doprowadza bohaterów do wyciągnięcia błędnych wniosków. Można by pomyśleć, że wykreowane postacie wiodą dostatnie i szczęśliwe życie, ale tak naprawdę są młodymi, zagubionymi ludźmi, którzy szukają swojego przepisu na szczęście. Tym razem na próżno możecie szukać męskiego bohatera, który świeciłby przykładem. Autorka postanowiła odejść od kreacji, którą zazwyczaj stosowała w swoich książkach i tym razem zamiast grzecznego i ułożonego chłopca, mamy młodego mężczyznę, w którego głowie rodzą się niecne plany, a rozsądne myślenie początkowo przysłania mu chęć zemsty i odegrania się na innych. Tworzy kogoś na podobieństwo bad boya, choć nie do końca posunęłabym się o stwierdzenie, że Oskar faktycznie jest tym złym chłopcem, za którym uganiają się tabuny kobiet. Pozytywnym zaskoczeniem jest też pojawienie się postaci drugoplanowych, jak np. brata Adrianny lub matki Oskara, którzy mają duże znaczenie dla rozwoju akcji.

W książce nie obyło się bez scen erotycznych, które są po prostu dopełnieniem całej historii. Nie są wulgarne, lecz subtelne, a autorka trafiła nimi w punkt — są świetną odskocznią. Tym razem nie dostaniecie lukrowej historii miłosnej, od której Was zemdli. Autorka trzymała asa w rękawie i w końcu postanowiła go wykorzystać. Wprowadza nieco sensacji, aby zwieść czytelnika, który może poczuć się zdezorientowany nagłym zwrotem akcji. Są intrygi, dramaty, jak również sytuacje, które wywołują uśmiech.
(...) nad uczuciami nie można zapanować. Nie można ich kontrolować. Nie da się ich wzbudzić na zawołanie, tak jak nie można ich uciszyć na życzenie. Czasami podkradają się do ciebie znienacka, a innym razem są z tobą od zawsze. Jego uczucia były w nim od zawsze. Od momentu, w którym ją zobaczył. Widać, że styl autorki nieustannie ewoluuje. Pod skórą jest zdecydowanie najbardziej dopracowaną ze wszystkich w jej dorobku. To, co powtarzam chyba niemal przy każdej recenzji, to fakt, że ma niezwykły dar do opisywania emocji. Jej historie są zawsze przepełnione najróżniejszymi uczuciami, które wsiąkają w czytelnika i na długo nie pozwalają mu zapomnieć o lekturze, porywają go od pierwszych stron i wywołują w nim poczucie spełnienia. Nie brakuje też negatywnych emocji, takich jak zniecierpliwienie, złość lub frustracja wywołanych zachowaniem bohaterów, lub tokiem akcji, który lubi płatać figle. Agata Czykierda-Grabowska czaruje słowem, choć język, którym się posługuje, nie należy do najbardziej poetyckich, z jakim miałam do czynienia. Tworzy jednak historię, od której nie sposób się oderwać. Czytelnik z wielkim zaangażowaniem śledzi poczynania bohaterów, obserwuje ich zachowanie, analizuje oraz próbuje wniknąć w ich umysł i serca, by lepiej zrozumieć, jakimi uczuciami się kierują.

Pod skórą jest kolejną książką pisarki, z którą przyjemnie spędziłam czas. Nie można odmówić Agacie Czykierdzie-Grabowskiej umiejętności opisywania emocji, bo właśnie one grają tu pierwsze skrzypce. Stara się sięgać po nowe rozwiązania i w inny sposób opisywać wątki, które pozornie mogą wydawać się schematycznie. Ta książka jest przykładem tego, że autorka nie spoczywa na laurach i ciągle dba o to, by czytelnik chłonął lekturę z pasją i zaangażowaniem. Jednocześnie pokazuje, że trudno jest zaufać komuś, kto raz nas zawiódł. Z pasją opisuje rodzące się uczucie między bohaterami, ale nie zapomina także o pozostałych bohaterach, którzy również mają coś do powiedzenia na kartach tej opowieści.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)