Londyn
Edward Rutherfurd

Od momentu, kiedy w moje ręce trafiła powieść Edwarda Rutherfurda, wiedziałam, że jeśli ukażą się kolejne, będę chciała je przeczytać. Zafascynowało mnie to, że miasto będące tytułowym i najważniejszym bohaterem prozy autora na swój sposób się ucieleśnia. Od narodzin, poprzez rozwój do dojrzałości, miasta w obszernych książkach Rutherfurda przechodzą kolejne etapy życia, zupełnie jak człowiek. Po Nowym Jorku, sięgnęłam po Londyn. Nie spodziewałabym się, że autor może stworzyć coś jeszcze lepszego i... dałam się zaskoczyć. O wielkości Londynu nikogo przekonywać nie trzeba. Edward Rutherfurd przedstawia nam jednak to potężne i znakomicie znane nam miasto z zupełnie innej perspektywy. Dzięki lekturze tej pozycji dowiedziałam się wielu znaczących faktów dotyczących historii tego miasta. O wielu w ogóle nie miałam pojęcia i jestem przekonana, że nie ja jedna. To zupełnie tak, jakby odkrywać to miasto na nowo. Ujrzeć je innymi oczyma. Przez pryzmat życia przedstawicieli kilku rodzin, których losy to splatają się, to rozplatają, Edward Rutherfurd przedstawia historię miasta nad Tamizą. Odsłania jego jasne i ciemne strony. Opowiada, jak powstawały i odchodziły w nicość najważniejsze budynki angielskiej stolicy. Na kartach jego powieści spotykamy szarych, pozornie nic nieznaczących ludzi, osoby, które zapisały się na kartach historii i władców, którzy odcisnęli swoje piętno na losach miasta, kraju, a czasami świata. I za to chyba tak kocham powieści Rutherforda, za tę zwyczajność i lekkość, którą ujmuje wydarzenia kluczowe dla historii świata. Nie umiem sobie wyobrazić, jakiej wiedzy wymaga stworzenie takiej powieści, ale wiem, że tylko jej połączenie z talentem i zdolnością do gawędziarstwa może zaowocować tak fascynującą, ciekawą i mądrą historią. Londyn Rutherfurda nie jest powieścią, którą połyka się w dwa dni, wymaga ona czasu, skupienia, uwagi, ale z pewnością jest to jedna z tych książek - przynajmniej w moim przypadku - do których chce się powrócić, by p

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zawsze marzyłam o tym, aby zobaczyć Londyn. Poczuć klimat tego miasta na własnej skórze, odwiedzić Globe Theatre, skoczyć do jednego z tamtejszych pubów. Edward Rutherfurd, autor powieści Londyn, poniekąd zafundował mi wycieczkę do tego miejsca i - choć była ona jedynie literacka - dzięki niemu poznałam najskrytsze sekrety tego miasta. Stolica Anglii nigdy wcześniej nie była mi tak bliska! Przede wszystkim książka ta jest niezwykle masywna - twarda oprawa, niewielki druk i ponad tysiąc stron. W pierwszej chwili jej rozmiar nieco mnie przeraził i ogromnie bałam się porażki, ale już po pierwszych kilku stronicach mój strach całkowicie zastąpiło zafascynowanie i ciekawość. Edward Rutherfurd ma niesamowity dar do opowiadania historii poprzez opowieści. Wykorzystując prawdziwe wydarzenia i postaci namalował przed czytelnikiem przepiękną panoramę Londynu, która wręcz zapiera dech w piersiach. Oczywiście, nie obyło się tutaj bez elementów fikcyjnych, ale przy tego typu książkach jest to niemożliwe do uniknięcia.
Autor rozpoczyna swoją powieść nad brzegiem Tamizy w 54 roku p.n.e., tuż przed rzymskim podbojem Anglii. Rutherfurd przedstawia czytelnikowi historię poprzez dzieje kilku pokoleń rodzin - od prawowitych mieszkańców tych ziem, poprzez bohaterów wywodzących się od agresorów, aż do imigrantów, którzy przybyli z pierwszym Tudorem. Losy kilku z nich co rusz się przeplatają, dzięki czemu - poza ogromną wartością historyczną - Londyn skrzy się od relacji międzyludzkich, które - tak jak tytułowe miasto - zmieniają się na przestrzeni wieków. Na kartach powieści możemy zarówno obserwować codzienność mieszkańców Londynu, jak i ich postawy przeciwko zagrożeniom oraz ważnym wydarzeniom (np. najazd Juliusza Cezara, Wojny Dwóch Róż, Czarna Śmierć, II wojna światowa). Rutherfurd kończy swe dzieło nad tą samą rzeką, w 1997 roku.  Miasto i życie, które się w nim tliło opisane jest niezwykle zjawiskowo. Autor przykuł ogromną uwagę do detali, dzięki czemu nie miałam problemu z wyobrażeniem sobie architektury i ubioru w poszczególnych epokach. Zdumiała mnie ogromnie lekkość, z jaką autor przechodzi od jednego etapu historycznego do kolejnego. W zasadzie zmiany dostrzegamy w swoisty sposób; z kolejnymi stronami zmienia się m.in. budownictwo, moda, medycyna, wierzenia, a nawet posiłki bohaterów. Zostałam całkowicie oczarowana tym talentem Rutherfurda i nie zauważałam praktycznie, kiedy kończę jeden rozdział a zaczynam kolejny. Ciężko w to uwierzyć, prawda? Z dumą i smutkiem dodam, że przeczytałam tę książkę w zaledwie cztery dni...  Ogromną pomocą przy tej lekturze okazały się drzewka genealogiczne rodzin Londynu, które znajdują się na ostatnich stronach książki. W niektórych momentach nie podołałabym bez nich, kilka razy pogubiłam się w bohaterach, a one uratowały mnie przed niezrozumieniem danego fragmentu powieści. Nie myślcie jednak, że historie snute przez Edwarda Rutherfurda są ciężkie do pojęcia - postaci jest zwyczajnie wiele, a ja bywam straszną gapą (szczególnie szybko czytając). W książce jest również kilka mapek miasta (równie przydatnych). Żałuję tylko, że w Londynie nie znalazły się żadne fotografie. Edward Rutherfurd jest najprawdziwszym magiem, który wyczarował przepiękną i niezwykle zorganizowaną powieść, której akcja trwa ponad 2 tysiące lat. Dzięki niemu poznałam Londyn od podszewki i zakochałam się w nim jeszcze bardziej. Ilość informacji, którą zaprezentował na kartach swej książki zapiera dech w piersi i jest dowodem jego ogromnego poświęcenia oraz pasji. Pasji, którą zaraża i obok której nie można przejść obojętnie. Chętnie wrócę do tej książki, ale - tym razem - będę delektować się treścią i wyborną ręką do detali. Jestem przekonana, że ta pozycja nikogo nie zawiedzie. Polecam z całego serca!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)