U Żadana koniec znanego świata okazuje się wstępem do naprawdę długiego koszmaru. Pasza - trzydziestopięcioletni nauczyciel, mruk, idealista - musi odebrać z internatu siostrzeńca i wrócić z nim do domu. Byłoby to może łatwe, gdyby nie wojna. Jakoś rok temu przywieźli ją ze sobą ci dziwni ludzie, od których czuć prochem, tytoniem i smarem. Mówią w tym samym języku, w którym mówi Pasza, ale też w państwowym, którego Pasza uczy. Najpierw widywano ich w telewizji, później na ulicach. Potem kraj został znienacka anulowany, a na jego miejsce podstawiono zrujnowane industrialne przedmieścia, opustoszałe wioski i miasto widmo, w którym grasują okupanci, płoną bloki i trwa kanonada. Z tej pułapki można się wymknąć tylko cudem lub za cenę ogromnego upokorzenia. Albo w trumnie.
Wyobraźcie sobie ,,Drogę" Cormaca McCarthy'ego, tyle że osadzoną w zimowym wojennym Donbasie. To jest właśnie ,,Internat".
Informacje dodatkowe o Internat:
Wydawnictwo: Czarne
Data wydania: 2019-02-20
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 288
Tytuł oryginału: Internat
POLECANA RECENZJA
INTERNAT
Poetycka opowieść o wojnie w Donbasie
Internat, najnowsza książka Serhija Żadana, ukraińskiego pisarza dobrze znanego w Polsce za sprawą takich pozycji jak Mezopotamia; Woroszyłowgrad czy Big Mac, Depeche Mode, Anarchy in the UKR oraz kilku tomików wierszy, jeszcze w przedpremierowych recenzjach określana była jako jedna z najważniejszych powieści współczesnych. Porównywano ją z Drogą Cormaca McCarthy’ego czy Małą Apokalipsą Tadeusza Konwickiego. To sprawiło, że moje oczekiwania wobec tej lektury od początku były bardzo wysokie.
Apokalipsa Serhija Żadana ro...
więcej
Kup książkę Internat
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Internat - opinie o książce
Są książki których wstyd trochę nie znać, w określonych okolicznościach. Dziś do takich należy moim zdaniem powyższa. Dlatego, chociaż opisy fabuły mnie nie zachęcały (świat jest wystarczająco zły sam w sobie), to przemogłam się i... nie żałuję. Zapis z trzech dni wojny w Donbasie, preludium do tego co teraz dzieje się w całej Ukrainie. Oprócz oczywistych koszmarów wojennych tam jeszcze jest coś: rozpacz cywila który usiłuje nie mieć nic wspólnego z wojną - ale nie da się. Kafkowskie wręcz sytuacje kiedy nie wiadomo kto jest kim, język nie definiuje "naszych" i "waszych", nigdy nie wiadomo kiedy uznają cię za wroga.
Ta książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie, ciężko się z tego otrząsnąć. Chyba tylko "Malowany ptak" tak mnie poruszył wiele lat temu (jeśli chodzi o tematykę okołowojenną).
Myślę że każdy powinien to przeczytać. Żadanowi należy się Nobel.
Doceniam, ale emocji we mnie brak. Donbas, wojna. Jak to wojna - bez sensu, nie wiadomo po co i dla kogo. Tu nie ma żadnych walk, są zwykli ludzie, którzy w tym bezsensie trwają. Miałam wrażenie, że nikt nie wie i nie rozumie, co właściwie się stało. Wiedzą tylko, że ich dotychczasowe życie się skończyło. Liczy się tylko przetrwanie i to bez żadnej nadziei, że kiedyś to się skończy.
Nie chcę oceniać ani Paszy, ani innych bardzo powierzchownie zarysowanych postaci, ale cały czas miałam poczucie, że dla nich nieważne jest, w ogóle się nie interesują o co w tym wszystkim chodzi. Jeden z mniej istotnych bohaterów przekonuje Paszę, że to nie jego wina, on za nic nie odpowiada. Ale nigdy nie brał udziału w wyborach, nie wie, jaka partia wygrała, nie wie, po której stronie konfliktu stoi polityk mający władzę w jego okręgu wyborczym. I jeżeli coś mnie poruszyło w książce Żadana to właśnie ta bierność, swoista otępiałość, która ma swoje konsekwencje.
Nie polubiłam też Paszy, za to jakim niezaangażowanym był nauczycielem, jego siostry za obojętność wobec losów swojego dziecka i innych ludzi, których tam spotykamy za ich bezwolność i brak jakiegokolwiek zaangażowania. Przeszłam z Paszą te drogę, ale bez żadnych emocji i odetchnęłam z ulgą, gdy się już skończyła.
Inne książki autora
W mieście wojna
0
,,Pozdrowienia z Charkowa" - napisał Serhij Żadan 25 lutego 2022 roku. Jeszcze nie wiedział, że rozpoczął tym samym kronikę wojny: zbiórki na armię, koncerty...
Mezopotamia
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
„Cyrk przypominał Reichstag po szturmie: wszyscy mieli radosne twarze, ale pomieszczenie w sposób oczywisty wymagało remontu. Zimne korytarze, kobiety...
