,,Pozdrowienia z Charkowa" - napisał Serhij Żadan 25 lutego 2022 roku. Jeszcze nie wiedział, że rozpoczął tym samym kronikę wojny: zbiórki na armię, koncerty na stacjach metra, gdzie ukryli się mieszkańcy,...czytaj dalej
"Hymn demokratycznej młodzieży to pieśń o hossie na rynku absurdu i bessie na giełdzie idei. Ukraina taplająca się w burych kałużach demokracji, rozpościera stetrane skrzydełka między dwiema utopiami, którym...czytaj dalej
U Żadana koniec znanego świata okazuje się wstępem do naprawdę długiego koszmaru. Pasza - trzydziestopięcioletni nauczyciel, mruk, idealista - musi odebrać z internatu siostrzeńca i wrócić z nim do domu...czytaj dalej
„Cyrk przypominał Reichstag po szturmie: wszyscy mieli radosne twarze, ale pomieszczenie w sposób oczywisty wymagało remontu. Zimne korytarze, kobiety w futrach, koniak w bufecie i zwierzęta Mezopotamii...czytaj dalej
Najnowsza powieść Serhija Żadana na pewno nie rozczaruje wielbicieli twórczości jednego z najgłośniejszych pisarzy ukraińskich. Będzie też niewątpliwie wspaniałą zachętą dla tych, którzy od Woroszyłowgradu...czytaj dalej
Zbiór wierszy Serhija Żadana (ur. 1974) - ukraińskiego poety, prozaika, performera i reżysera. Książka przetłumaczona przez Olę Hnatiuk i Adama Pomorskiego, opublikowana w dwujęzycznym, ukraińsko-polskim...czytaj dalej
Podróż według Serhija Żadana, opętanego reżysera krajobrazu, to forma medytacji i wycieczka sentymentalna zarazem, próba zrozumienia świata, opukania opuszkami jego tkanki, struktury, zbadania ustroju. To eskapizm...czytaj dalej
Książka - album fotograficzny, ukazujący piękno architektury i krajobrazu Ukrainy....czytaj dalej
...najgorsze jest to, co zrobiliście z kinem i telewizją. Jak byście się nie maskowali i nie zamulali ludzi, zresztą wszystko jedno, i tak potem będą mówić - to oni, ci producenci i magnaci telewizyjni, którzy zmienili naszą, nie taką znowu złą cywilizację, w kupę ideologicznego gówna i masowej imitacji. Możecie wypuszczać ile zechcecie swojej kontrpropagandy, którą, rzecz jasna, też sami wymyśliliście, mówić w tak zwanej progresywnej prasie i niezależnych stacjach radiowych o totalnej telewizyjnej kontroli, o przerabianiu ludzi n
Przez ostatnie piętnaście lat miałem więcej niż dość powodów, by nie lubić tego życia, a życie od początku, kiedy tylko zacząłem je odbierać, okazało się rzeczą podłą i niewdzięczną, od razu nabrało obyczaju obracać się w takie obsrane sytuacje, o których wspominać się nie chce, ale które zapamiętuje się na długo.
Więcej