Gwałt
Joanna Chmielewska

Czytając jakiś czas temu "Autobiografię" natknęłam się na wątek sądowej rozprawy, która zbulwersowała Panią Joannę. Proces miał stanowić o zaprzeczeniu niezawisłości sądownictwa oraz istnienia jakiejkolwiek sprawiedliwości w kontekście wzmiankowanej sprawy. Wiedziałam już, że Chmielewska swoją twórczość i pomysły książek opierała na własnych doświadczeniach. Czekałam na moment, kiedy natknę się na rozwinięcie tej krótkiej wzmianki. Kiedy natrafiłam na "Gwałt" chciałam sprawdzić czy właśnie w tej książce znajdę rozszerzenie minionych faktów. Bardzo szybko moje wątpliwości zostały rozwiane, tak , to tu... . Cóż mogę o samej książce napisać? Czuję się lekko zawiedziona. Może za wiele czasu minęło od opisywanych wydarzeń, a może ówczesna obyczajowość zbyt mocno uległa oddaleniu od obecnej.Fakt pozostaje faktem, że nie plasuje się ta pozycja wśród moich ulubionych. Siermiężność panująca w minionym ustroju nie do końca w tej książce jest oddana, jakby minione lata pozwoliły zapomnieć jak to drzewiej bywało.Może brakuje mi tego klimatu, który bywał przez Joannę Chmielewską oddawany świetnie jednak tylko wtedy, kiedy książki opisywały teraźniejszość. Perspektywa oddalenia niestety nie pbrazuje pełni klimatu powodując niejaką sztuczność i zarazem zagubienie czytelnika. Niby tam i kiedyś a jednak tu i teraz. Pomimo niewielkiego zachwytu tą książką będę traktować jej przeczytanie jako czynnik poznawczy dający mi pogląd na całą twórczość Joanny Chmielewskiej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mimo mojej ogromnej sympatii dla autorki, nie jestem w stanie nijak zachwycić się tą książką. Pomijam moje wrażenie, że pomysł jest wygrzebany ze starych notatek, albo z czeluści komputera. Pomijam, że ten powrót do PRL-u jest dla mnie taki jakiś sztuczny. Ale nijak nie mogę pominąć podejścia do gwałtów, wyzierającego z tej książki. Otóż wg bohaterów (cały czas mam nadzieję, że to nie jest opinia Joanny Chmielewskiej, dlatego piszę o opinii bohaterów a nie autorki) większość zgłaszanych na policję (milicję) gwałtów to nie są de facto gwałty. Głupie dziewuchy same się pchają w ręce chłopaków, a potem na nich donoszą, twierdząc, że zostały zgwałcone, a niewinni panowie cierpią. I ta przewijająca się przez treść opinia, z którą kompletnie się nie zgadzam, jest dla mnie najgorszą wadą tej książki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jestem zawiedziona, inne książki Chmielewskiej były lepsze, język bardzo pokręcony, ramy czasowe siegają do czasów PRL, motyw przewodni jakiś takiś... mało atrakcyjny

(Kliknij aby rozwinąć opinię)