Gdy jedną ręką brał łapówkę, drugą dawał coś - choćby niewielkiego - w zamian, sprytnie utrzymując przeciętnego moskwianina w stanie zadowolenia.
Nie wiedział, jak długo już tu siedzi. Może minęły dwie godziny. A może dwa lata.
Gdy jedną ręką brał łapówkę, drugą dawał coś - choćby niewielkiego - w zamian, sprytnie utrzymując przeciętnego moskwianina w stanie zadowolenia.
Książka: Ostatnie dni Władimira P.
Tagi: łapówka, spryt