Dlaczego warto? REJESTRACJA

Javier Marías - cytaty

Wprawdzie nie jest to naszym pragnieniem, ale zawsze wolimy, żeby śmierć spotkała tego innego obok nas w trakcie wykonywania jakiejś misji albo na polu bitwy, w lotniczym rajdzie albo wskutek bombardowania, albo w okopie, gdy były jeszcze okopy, albo w ulicznym napadzie lub podczas włamania do sklepu albo porwania turystów, w trzęsieniu ziemi, eksplozji, zamachu, w pożarze, wszystko jedno, czy jest to przyjaciel, brat, ojciec, a nawet nasze dziecko. A także ukochana, tak, ona również, byle nie my.
Autor: Javier Marías
0
Tu widać wyraźnie, że z upływem czasu to, co już było, powinno już jako byłe pozostać, a nawet jako zabyłe i skończone raz na zawsze, jak to się dzieje zawsze albo prawie zawsze, tak to w życiu już jest, że to, co się stało, nie może się odstać, co się wydarzyło, nie może się odwydarzyć.
Autor: Javier Marías
0
Nie, nie powinienem niczego opowiadać ani słuchać, bo nigdy nie zdołam sprawić, by nie zostało to powtórzone lub użyte przeciwko mnie, na moją zgubę, albo co gorsza, żeby nie zostało powtórzone i użyte przeciwko tym, których kocham, aby ich zgubić.
Autor: Javier Marías
0
Tylko jedno jest bardziej przygnębiające niż umieranie, gdy nikt tego nie zauważa: umieranie, gdy samemu się tego nie zauważa, gdy umierający nie zauważa własnego rozpadu i końca.
Autor: Javier Marías
0
Kto wie, może po części z tego powodu umieramy, bo zostaje anulowane wszystko, cosmy przezyli, a wówczas tracą ważność nawet nasze wspomnienia. Najpierw tracą wazność nasze doświadczenia. Potem również wspomnienia.
Autor: Javier Marías
0
Tak, zazwyczaj tak się o tym myśli. Że to, co dobiegło końca, jest mniej istotne od tego, co się właśnie zdarza, i że samo ustanie powinno przynieść nam ulgę. Że to, co minęło, powinno nas boleć mniej od tego, co się dzieje albo, że lepiej znosi się to, co już się skończyło, choćby było to nie wiadomo jak straszne.
Autor: Javier Marías
0
Czasami odnoszę wrażenie -- wyznaje przy końcu swej opowieści narrator -- że to, co się zdarza, jest identyczne z tym, co się nie zdarza; to, co odrzucamy lub puszczamy mimo siebie, jest identyczne z tym, co bierzemy i chwytamy; to, czego doświadczamy, identyczne z tym, czego nie próbujemy, a mimo to schodzi nam życie i przychodzi nam życie na wybieraniu i odrzucaniu, i dobieraniu, na wykreślaniu linii, która rozdzieliłaby to wszystko co identyczne i uczyniła z naszej historii jedna jedyną historię, która moglibyśmy pamiętać i opow
Autor: Javier Marías
0
Nie da się opowiedzieć życia, to niezwykłe, że przez wszystkie znane nam stulecia ludzie z uporem starają się opowiedzieć coś, czego opowiedzieć nie można, czy to w formie mitu, poematu epickiego, kronik, annałów, protokołów, legend, poematów rycerskich, ballad i piosenek ludowych, ewangelii, żywotów świętych, historii, biografii, powieści lub mów pogrzebowych, filmu, spowiedzi, pamiętników, reportażu, wszystko jedno.
Autor: Javier Marías
0
Kiedyś powiedziała mi tymi ustami, dlaczego mnie kocha:
Autor: Javier Marías
0
to szokujące jak łatwo zastępujemy ludzi, którzy znikli z naszego życia, jak podejmujemy starania, by zapełnić puste miejsce, jak nigdy nie godzimy się na to, by zmniejszyła się obsada, bez której kiepsko sobie radzimy i ledwie umiemy przeżyć, i jak równocześnie wszyscy jesteśmy gotowi zająć w zastępstwie puste miejsca, które nam się przydziela, ponieważ rozumiemy ten mechanizm stałej powszechnej substytucji i uczestniczymy w nim, on dotyczy wszystkich, nas zatem także, toteż zgadzamy się na rolę nieudolnych naśladowców i sami zn
Autor: Javier Marías
0
I tak mija nam życie, mija na udawaniu, że jesteśmy wyjątkowi i wybrani, podczas gdy naprawdę okazujemy się wymienni, okazujemy się rezultatem smętnej, żałosnej, odpustowej loterii.
Autor: Javier Marías
0
Błąd wynikający z przeświadczenia, że teraźniejszość będzie trwała wiecznie, że to, co przynosi każda chwila, jest już ostateczne, podczas gdy wszyscy powinniśmy wiedzieć, że tak nie jest, póki pozostaje nam jeszcze odrobina czasu. Niejednej zaznaliśmy zmiany, niejednego gwałtownego zwrotu doświadczyliśmy, i to nie tylko zmiennych kolei losu, ale zmiennych nastrojów i animuszy. Uczymy się z czasem, że to, co teraz wydaje nam się skrajnie poważne, pewnego dnia będziemy odbierać jako rzecz skrajnie neutralną, wyłącznie zdarzenie, w
Autor: Javier Marías
0
Nie możemy ubiegać się o to, aby być pierwszymi albo tymi szczególnie wyróżnianymi, jesteśmy tylko tym, czym akurat można dysponować, resztkami, odpadkami, ocalałymi, pozostałościami, ostatkami, ale z takiej niezbyt szlachetnej odrobiny rodzą się największe miłości i powstają najlepsze rodziny, stąd my wszyscy , efekt przypadku i konformizmu, z odtrąceń i wstydliwości, i cudzych porażek, a mimo to dalibyśmy czasami Bóg wie co, żeby być przy osobie która udaje nam się wyszperać z rupieciarni albo z lumpeksu czy też szczęśliwie wyg
Autor: Javier Marías
0
Kiedy opowiadasz, to jakbyś dawał prezent, nawet jeżeli opowieść zawiera truciznę, też jest więzią i wyrazem zaufania, a ten kto zaufał, rzadko nie doświadcza wcześniej czy później zawodu, rzadko więź nie gmatwa się i nie zapętla tak bardzo, że trzeba użyć noża lub brzytwy, żeby ją przeciąć.
Autor: Javier Marías
0
[...} szkoda, że studenci, biedne, nierozgarnięte dzieci, zapominają dziewięćdziesiąt pięć procent cudów, których słuchają, i nasze wspaniałe odkrycia zachwycają ich tylko przez kilka minut, mniej więcej do końca zajęć.
Autor: Javier Marías
0
1 2 następna ostatnia→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
Reklamy