Dlaczego warto? REJESTRACJA

Stanisław Ignacy Witkiewicz - cytaty

(Irina Wsiewołodowna nosiła zawsze podwiązki okrągłe nad kolanami.) I Genezyp ujrzał jej nogi tak piękne, że żaden grecki posąg -- ale co tu gadać: nogi jakby oddzielne bóstwa żyjące swoim niezależnym życiem, bose, gołe, nieprzyzwoite... Przecież noga jako taka nie jest czymś właściwie tak znów już bardzo pięknym -- ale jest czymś piekielnie, najbardziej chyba nieprzyzwoitym. A tu -- o do diabła! -- to chyba jest cud. I że to takie jest właśnie, a nie inne, w tym przekroju uciekającego beznadziejnie czasu, walącego się
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Już cztery razy przestałem Cię kochać i zacząłem na nowo.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Ale pecha mam. Wczoraj, kiedy robiłem pipi w lesie i zapatrzyłem się na krajobraz, bąk koński uciął mnie w kutasa. Spuchło to jak balon i myślałem, że odpadnie. Ale jodyna i Staroniewicz uratowali to cenne utensylium dla przyszłych pokoleń. Dziś jest tylko czerwone, ale może jeszcze odpadnie. Jak odpadnie, to Ci przyślę w formalinie.( list 20 VII 1926 Zakopane)
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
- Nie mogę uwierzyć, żeby tak straszna siła, jak nasza, zgniła bezwładnie.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Ocknijcie się, palacze i pijacy, i inni narkomani, póki czas! Precz z nikotyną, alkoholem i wszelkimi <>. Jeśli peyotl okaże się ogólną odtrutką na tamte wszystkie świństwa, to w takim i tylko w takim razie: niech żyje peyotl!
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Aa! Aaa! To okropne! Jak ja teraz be?de? z?ył? To gorzej, to gorzej - jak ja teraz
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Są ludzie, którzy skarżą się na intensywność stylu w literaturze: wolą kaszkę na mleku niż abisyńskie suki prażone żywcem na bringhauserach i podlewane sokiem ya-yoo. Ale mnie się zdaje, że każdy powinien pisać jak najintensywniej, na ile go tylko stać, i to tak samo w subtelnościach, jak i w brutalnościach.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Głupie żarty: niegodne lewego półpaznokcia palca prawej nogi Gnębona Puczymordy.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Wszystkim chciałbym być, wszystko przeżyć, połączyć w sobie najdziksze sprzeczności, aż pękłbym wreszcie nadziany sam na siebie jak na pal.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
B. cierpię za Ciebie, ale już samym koniuszkiem duszy, bo sam jestem jak jedna wielka dupa wołowa.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Nie zginiesz w życiu, ale strzeż się obłędu. Zachować całą wartość tej dziwności, którą dziś po raz pierwszy poczułeś, nie myśląc o niej i nie wypowiadając jej, niezmiernie trudnym jest zadaniem. Powinna świecić jak lampa zza mlecznej szyby, ale nie waż się rozbić tej zasłony i spojrzeć w samo światło. Wtedy będziesz musiał potęgować je aż do oślepnięcia, co właśnie grozi mnie. Może gdybym mógł żyć tak, jak bym chciał, może wtedy nie byłbym artystą.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Nie wiem, czy to jest miłość, bo zbyt jest wiele mąki w tym wszystkim. Jestem szczęśliwa, że tak cierpię. A jednak tych trzech dni nie oddałabym za całą przyszłość tego szczęścia, o którym marzyłam dawniej. Kocham w tobie to, czego nie rozumiem. Jesteś naprawdę, widzę w tobie tysiące masek i w każdej jest jakaś straszliwa siła.
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
Ty tego nie pojmujesz i może Bóg księcia Bazylego uchroni cię od tego, żebyś kiedykolwiek pojął tę męczarnię, kiedy nie to, że się nudzisz czysto negatywnie, ale nuda jako ból nieznośny, jako odrębny byt w tobie wchodzi do tej ostatniej twojej komórki i wyżera ci największy skarb, samą jedność twojej jaźni i zamienia ją na bezosobowy ochłap żywego mięsa wysychający w bezwodnej pustyni. Ach -- nie wiem... I czujesz wtedy, że to wszystko nie ma żadnego sensu -- gorzej, że to jest zbrodnia, że niby dlaczego ty tu właśnie
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
A mój świat istotny to ten zegar, który mi w głowie idzie bez przerwy - nawet podczas snu. Wolałbym śmierć po tysiące razy. Ale ja nie mogę umrzeć. Takie jest prawo wobec nas, szalonych, cierpiących bez winy. Jesteśmy torturowani jak najgorsi zbrodniarze. A umrzeć nam nie wolno, bo społeczeństwo jest dobre, bardzo dobre, i dba o to, byśmy się nie przestali męczyć przedwcześnie. Ha!! Niech pani zdejmie mi ten przeklęty kaftan! Duszę się! Ręce wychodzą mi ze stawów!
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
A Ty sam w co wierzysz, mój synu?
Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
0
←pierwsza poprzednia 6 7 8 9 następna ostatnia→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
Reklamy