A więc to tutaj szliśmy. Nieco dalej znajdował się inny, większy rów – dla dorosłych. Uszczypnąłem się w policzek. Czy żyłem jeszcze? Czy to była jawa? Nie mogłem uwierzyć. Jak to możliwe, że oni palą ludzi, dzieci, a świat milczy? Nie, to nie mogła być prawda. Jedynie senny koszmar... Zaraz obudzę się z powrotem w dziecinnej sypialni, pośród moich książek...""Nigdy nie zapomnę tamtej nocy, pierwszej nocy w obozie, która zmieniła moje życie w jedną długą noc, siedmiokrotnie przeklętą i siedem razy zapieczętowaną. Nigdy nie zapomnę dymu. Nigdy nie zapomnę twarzyczek dzieci, których ciała w moich oczach unosiły się kłębami dymu ku cichemu, błękitnemu niebu. Nigdy nie zapomnę nocnej ciszy, która na wieki pozbawiła mnie chęci życia.