Dlaczego warto? REJESTRACJA

Cytat

Któż kiedy godzi się zamienić na wieczyste zapomnienie swoje ciężkie, ale jednak drogie życie? Kto, widząc po raz ostatni blask słońca, żegnając Naturę na zawsze i na zawsze porzucając swoich ukochanych, swoje nadzieje, swoje omyłki, nawet swoje cierpienia, nie pozostawia za sobą jakiegoś pragnienia, westchnienia, spojrzenia? Drogie nam osoby, które pozostają na ziemi, są częścią nas samych. Nasze umierające oczy proszą je o łzę, nasze serce pragnie, by w chwili śmierci podtrzymywały nasze ciało czyjeś kochające ramiona, szuka pier

Autor: Ugo Foscolo
0

Więcej cytatów od tego autora

To prawda! Nieszczęśliwy potrzebują innego świata, odmiennego od tego, gdzie spożywają gorzki chleb i piją wodę zmieszaną ze łzami. Wyobraźnia go stwarza, a serce znajduje w nim pociechę. Cnota, tutaj zawsze prześladowana, trwa w nadziei na przyszłą nagrodę - ale nieszczęśni ci, którzy po to, by nie stać się zbrodniarzami, potrzebują religii!
Autor: Ugo Foscolo
0
Toteż jeśli w czyjejś duszy wrą prawdziwie silne namiętności, winien albo je zdławić, albo schronić się, jak orły i dumne dzikie zwierzęta, na szczyty gór i w niedostępne puszcze przed zawiścią ludzi. Duchy wzniosłe wyrastając ponad głowy motłochu, który czując się znieważony ich wielkością usiłuje zakuć je w łańcuchy albo wyszydzić, i nazywa szaleństwem uczynki, jakich on, tkwiący w bagnie, nie może nie tylko podziwiać, ale nawet znać.
Autor: Ugo Foscolo
0
Och! znowu nakłaniasz mnie, żebym unikał Teresy. A to tak, jakbyś mi mówił: "Porzuć to, co czyni ci życie drogim; strzeż się złego i wpadnij w gorsze". Ale przypuśćmy, że strzegąc się przezornie niebezpieczeństw, miałbym zamknąć swoją duszę przed każdym przebłyskiem szczęścia; czyż całe moje życie nie stałoby się podobne do ponurych dni tej mglistej pory roku, kiedy pragnęłoby się wcale nie istnieć, dopóki Natura nie przestanie być tak smutna? Powiedz prawdę, Lorenzo: czyż nie lepiej, żeby przynajmniej część poranka zaznała słonecz
Autor: Ugo Foscolo
0
Ten nikczemny motłoch udaje wielkoduszność, gdyż nie ma odwagi mścić się z podniesioną przyłbicą; ale trzeba widzieć te puginały kryjące się w mroku nocy, kalumnie, intrygi!
Autor: Ugo Foscolo
0
Dlaczego zawsze twoje zmysły odczuwają tylko ból, niby ciało odarte ze skóry, które wzdryga się boleśnie w zetknięciu z najlżejszym nawet powiewem wiatru? Ciesz się światem taki, jakim jest, a będziesz żył spokojnie i nie tak szaleńczo. Ale gdyby ktoś wygłaszał mi tego rodzaju kazania, a ja powiedziałbym mu na to: "Kiedy dostajesz nagle gorączki, zróbże tak, żeby puls bił ci wolniej, a będziesz zdrów" - czy nie miałby powodu uważać mnie za płonącego groźniejszą gorączką? Jakże mogę rozkazywać mojej krwi, żeby wolniej płynęła w żyła
Autor: Ugo Foscolo
0
Gdybym potrafił oddać oddać jej wymowę, jej gesty, melodię jej głosu, jej niebiańską twarz, a przynajmniej powtórzyć jej słowa nie zmieniwszy ani jednej sylaby, z pewnością byłbyś mi wdzięczny, ale nie umiem i mam o to do siebie żal. Na cóż się zda w sposób niedoskonały kopiować jedyny, niepowtarzalny obraz, którego sama sława silniejsze wywiera wrażenie aniżeli mizerna kopia? Czy nie sądzisz, że podobny jestem do poetów tłumaczących Homera? Sam widzisz, męczę się po to tylko, żeby zrosić wodą uczucie, które we mnie płonie, stępić
Autor: Ugo Foscolo
0
Dowiedziałem się również, że mnogość poglądów wyrażonych w wielu książkach i zawarte w nich sprzeczności historyczne przywodzą człowieka do pirronizmu i sprawiają, że błąkasz się w chaosie i w pustce; toteż ja, gdybym musiał wybierać, czy czytać bez ustanku, czy nie czytać wcale, skłaniałbym się raczej do nieczytania nigdy niczego.
Autor: Ugo Foscolo
0
Tymczasem jednak nazywamy pompatycznie cnotami wszystko, co sprzyja bezpieczeństwu tych, którzy rządzą, a budzi strach w tych, którzy służą. Rządzący zaprowadzają sprawiedliwość. Ale czy mogliby ją narzucać, gdyby jej wcześniej - po to, by objąć rządy - nie pogwałcili? Kto, wiedziony ambicją, obrabował całe prowincje, uroczyście posyła na szubienicę tego, kto z głodu skradł bochenek chleba.
Autor: Ugo Foscolo
0
Biada mi, gdybym nie słuchał także mego serca! Rozum? Rozum jest jak wiatr: gasi pochodnie, ale roznieca pożary.
Autor: Ugo Foscolo
0
Kiedy nieszczęścia pomnażają nam ciężar życia, spieszymy dzielić się nimi z kimś innym, równie nieszczęśliwym, a on krzepi się myślą, że nie on jeden skazany jest na łzy. Ale niech tylko zajaśnieje nam błysk szczęścia, zamykamy go zazdrośnie w sobie, w obawie, że podzielony z kimś, przygaśnie. I jedynie pycha może nas skłonić do obnoszenia się z nim tryumfalnie.
Autor: Ugo Foscolo
0
Wszystkie cytaty tego autora
REKLAMA
+ Dodaj nowy cytat
Autor
Ugo Foscolo
Wszystkie cytaty tego autora
Reklamy