(...) tylko w obliczu tajemnicy człowiek się załamuje. Trzeba, żeby nie było tajemnic. Trzeba, żeby ludzie zagłębiali się w tę ciemną otchłań i powracali z niej mówiąc, że nic się nadzwyczajnego nie stało. Trzeba, żeby człowiek zapuszczał się w najtajniejsze jądro nocy, w sam jej gąszcz, nie mając nawet latarki zaledwie oświetlającej ręce lub skrzydło, ale odpychającej odeń to co nieznane - bodaj na długość ramienia.
(...) tylko w obliczu tajemnicy człowiek się załamuje. Trzeba, żeby nie było tajemnic. Trzeba, żeby ludzie zagłębiali się w tę ciemną otchłań i powracali z niej mówiąc, że nic się nadzwyczajnego nie stało. Trzeba, żeby człowiek zapuszczał się w najtajniejsze jądro nocy, w sam jej gąszcz, nie mając nawet latarki zaledwie oświetlającej ręce lub skrzydło, ale odpychającej odeń to co nieznane - bodaj na długość ramienia.