Wiktor Woroszylski
1949 Śmierci nie ma. Poezje 1945- 1948
1949 Weekend mister Smitha. Satyry i fraszki
1949 Noc komunarda. Poemat
1950 Poezje- arkusz poetycki
1950 Szkoła dwustu milionów
1950 Pierwsza linia pokoju. Poezje 1949-1950
1952 Przewodnicy wielkiego jutra. Dziesięć listów do przyjaciela
1952 Przyjaciele zza Odry
1952 Trzy poematy
1953 Dla pokolenia bohaterów
1953 Ojczyzna
1955 Wiersze i poematy wybrane
1955 O Tadeuszu Borowskim, jego życiu i twórczości
1956 Z rozmów
1958 Okrutna gwiazda
1960 Wanderjahre. Wiersze 1953- 1959
1960 I ty zostaniesz Indianinem
1960 Felek i naokoło
1961 Dużo śmiechu, trochę smutku, to historia o mamutku
1962 Cyryl, gdzie jesteś
1962 Twój powszedni morderca. Poemat na jeden głos
1963 Poemat o gryzieniu i inne
1963 Sny pod śniegiem. Opowieść o życiu Sałtykowa- Szczedrina
1964 Niezgoda na ukłon
1965 Podmuch malowanego wiatru
1966 Życie Majakowskiego
1969 Przygoda w Babilonie
1970 Zagłada gatunków
1972 Opowiem wam w tajemnicy
1973 Dziesięć lat w kinie
1973 Mniejszy szuka Dużego
1974 Po zagładzie
1974 Wybór wierszy
1977 Literatura
1978 Jesteś i inne wiersze
1979 Powrót do kraju. Kartki z dziennika, wspomnienia, polemiki, artykuły
1981 Dziennik węgierski
1982 Poezje wybrane
1982 Dziennik Internowania. Grudzień 1981- luty 1982
1983 Kto zabił Puszkina
1983 Niezwykłe przygody Don Kichota z La Manchy według Miguela Cervantesa na nowo opowiedziane przez Wiktora Woroszylskiego
1983 Lustro. Dziennik internowania. Tutaj.
1983 Na kurczącym się skrawku i inne zapiski z kwartalnym opóźnieniem 1971- 1980
1986 Podróż
1976 Dziennik węgierski
1987 Historie
1988 W poszukiwaniu utraconego ciepła i inne wiersze
1990 O Felku, Żbiku i Mamutku
1992 Z podróży, ze snu, z umierania. Wiersze 1951- 1990
1995 Ostatni raz. Wiersze 1987- 1994
1996 Pozwólcie nam się cieszyć
1996 W dżungli wolności
Wiktor Woroszylski - biografia, życie i twórczość
Wiktor Woroszylski przyszedł na świat 8 czerwca 1927 r. w Grodnie. W 1945 r. przyjechał do Polski. Rozpoczął wtedy studia na uniwersytecie w Łodzi- do 1947 r. uczęszczał na polonistykę. Następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie dostał pracę jako publicysta i reporter. W 1949 r. zadebiutował jako poeta tomem "Śmierci nie ma". Był zafascynowany komunizmem. Należał do pierwszej linii tzw. "pokolenia pryszczatych"- młodych literatów służących wiernie ideologii partyjnej.
W 1952 r. wyjechał do Moskwy, by robić doktorat w Instytucie Literatury im. Gorkiego. Wrócił stamtąd w r. 1955 już mniej entuzjastycznie nastawiony w stosunku do ustroju. Inną rzeczywistość bowiem pragnął zobaczyć, a inną zobaczył. W latach 1945- 1947 współredagował dziennik "Głos Ludu"' w latach 1947- 1949 "Po prostu", a także (w latach 1950- 1952 i 1956- 1958) "Nową Kulturę" (od 1956 r. był jej redaktorem naczelnym). W czasie rewolty na Węgrzech był w Budapeszcie. Przeżycia stamtąd umieścił w "Dzienniku węgierskim". Zaczął go drukować w "Nowej Kulturze", ale nie dokończył- fragment o inwazji Armii Czerwonej na Węgry nie mogła oczywiście przepuścić cenzura. W 1957 r. został Gomułka usunął go z "Nowej Kultury", potępiając za rewizjonizm. Mimo tych doświadczeń do 1966 r. był jeszcze członkiem PZPR. Został z niej wyrzucony po podpisaniu protestu przeciw usunięciu z partii Leszka Kołakowskiego. W późniejszych latach działał na rzecz poszerzenia swobód obywatelskich: współpracował z KOR- em i "Solidarnością", pisał artykuły do licznych czasopism. W stanie wojennym został internowany.
Poezja Woroszylskiego podlegała wielu zmianom. Początkowo były to uderzające swą naiwnością poematy- hymny na recz komunizmu, czerpiące inspirację z twórczości Majakowskiego. Od 1955 r. w utworach pojawia się refleksja na temat człowieka poddanego mechanizmom historii. W końcu pojawiły się gwałtowne protesty przeciw łamaniu praw obywatelskich w okresie PRL- u. Poezja pisana w ostatnich latach życia, już w wolnej Polsce, przybiera ton religijny.
Oprócz poezji Woroszylski opublikował wiele utworów prozą, zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci. Zajmował się też tłumaczeniem literatury rosyjskiej.
Pisarz zmarł 13 września 1996 r. w Warszawie.
Kalina Beluch
Źródło: http://woroszylski.webpark.pl/sylwetka.html
