Paweł Huelle
1987 Weiser Dawidek
1991 Opowiadania na czas przeprowadzki
1994 Wiersze
1996 Pierwsza miłość i inne opowiadania
1999 Inne historie
2001 Mercedes-Benz. Z listów do Hrabala
2002 Byłem samotny i szczęśliwy
2002 Hans Castorp w Sopocie. Zaginiony rozdział z "Czarodziejskiej Góry"
2007 Ostatnia Wieczerza
Paweł Huelle - biografia, życie i twórczość
Paweł Huelle przyszedł na świat 10 września 1957 r. w Gdańsku. Jest absolwentem filologii polskiej na Uniwersytecie Gdańskim. Był wykładowcą filozofii na gdańskiej Akademii Medycznej.
W latach 80-tych był związany z prasą konspiracyjną. W latach 1994-99 był dyrektorem Ośrodka Gdańskiego Telewizji Polskiej.
Większość swojej twórczości poświęca rodzinnemu Gdańskowi i różnym sprawom związanym z tym miastem.
Sławę przyniosła mu debiutancka powieść Weiser Dawidek (1987). W 2000 r. została ona zekranizowana przez Wojciecha Marczewskiego.
Laureat licznych nagród (m.in. został laureatem Paszportu Polityki). W 1997 r. był nominowany do Literackiej Nagrody NIKE.
W 2005 r. było o nim głośno z powodów pozaliterackich. Chodziło o proces, który wytoczył mu ks. prałat Henryk Jankowski, urażony krytycznymi wypowiedziami pisarza. Początkowe Huelle przegrał proces, ale złożył apelację i przed sądem apelacyjnym wygrał.
Kalina Beluch
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Pawe%C5%82_Huelle
Paweł Huelle - twórczość
Weiser Dawidek
Niniejsza powieść jest swego rodzaju balladą o arkadyjskich pejzażach dzieciństwa, baśnią o autonomicznym i irracjonalnym świecie dzieciństwa, a jednocześnie w swojej najgłębszej warstwie jest powieścią polityczną...czytaj dalej
Opowieści chłodnego morza
Najnowszy tom opowiadań Pawła Huellego to nietypowa saga nadmorska, której bohaterowie dążą do odnalezienia prawdy. Jedni poszukują jej w księdze przemian, inni w księdze spisanej w uniwersalnym języku albo...czytaj dalej
Paweł Huelle - wiadomości
Czy miałoby sens zwierzyć się wujowi, że ja to ktoś inny? Obudzony, machnąłby na pewno ręką mówiąc "eh tam, gadanie!", bo niby jakim sposobem A może być jednocześnie B? Tak, według wuja nasza istota była niezmienna, a niezmienność ta - pewna jak nieśmiertelność duszy. Więc nie obudziłem wuja w tej sprawie.
Więcej