Zdjęcie - Aleksandra Tarnowska

Aleksandra Tarnowska


Aleksandra Tarnowska to polska pisarka, która ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. W swojej twórczości chętnie powraca do doświadczeń z dorastania w małym miasteczku. 

Gatunki literackie: Literatura piękna

Aleksandra Tarnowska - popularne książki: Wniebogłos,

Aleksandra Tarnowska - najnowsze książki: Wniebogłos,

Średnia ocena książek Aleksandra Tarnowska: 5.38/6

7 osób przeczytało książki autora

1 osób chce przeczytać książki autora

Aleksandra Tarnowska - biografia, życie i twórczość

Aleksandra Tarnowska, urodzona w 1990 roku w Staszowie, to polska pisarka i absolwentka polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Dorastała w małym miasteczku, do którego często powraca, spędzając tam kilka miesięcy w roku. Obecnie mieszka w Gaziantepie w Turcji. Swoje literackie umiejętności rozwijała, publikując opowiadania w magazynach literackich, takich jak Drobiazgi, Malkontenty i Helikopter.

Jej debiutancka powieść Wniebogłos przenosi czytelników na polską wieś lat 70. XX wieku, ukazując życie dwunastoletniego Ryśka, który marzy o grze w wiejskiej kapeli. Książka zdobyła uznanie krytyków i czytelników, czego dowodem jest Nagroda Fundacji im. Kościelskich, którą autorka otrzymała w 2024 roku. Wniebogłos został również nominowany do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy, Nagrody Gombrowicza, Nagrody Conrada oraz Nagrody Literackiej i Historycznej Identitas.

Styl Tarnowskiej charakteryzuje się autentycznością i głębokim zrozumieniem realiów polskiej wsi, co czyni jej prozę wyjątkową na tle współczesnej literatury. Jej umiejętność oddania atmosfery minionych dekad oraz wnikliwa obserwacja życia codziennego sprawiają, że Wniebogłos to lektura angażująca i poruszająca.

Aleksandra Tarnowska - twórczość

Okładka - Wniebogłos
Wniebogłos

Polska wieś lat 70. oczami dziecka. Dwunastoletni Rysiek ze wsi Tuklęcz marzy tylko o jednym – by grać i śpiewać w wiejskiej kapeli. Nie ma jednak ani instrumentu, ani odwagi, żeby porozmawiać o swoim...czytaj dalej

1

Aleksandra Tarnowska - wiadomości

Cytaty Autora

I wiesz co, Rysiek? Ja potem chodziłem na ten cmentarz. Ledwie co znalazłem mogiłę, stróża musiałem pytać. Na grobie ani złamanego kwiatka, ani światełka, nic. Piach. Piach i koniec, rozumiesz, Rysiek, nie ma Heńka. Piach. I robale. Czy to ważne, czy pożegnane, czy nie? Czy chowane ze śpiewaniem, czy nie? Tyle te twoje śpiewy, rozumiesz, robalom do kotleta, nie? Rysiek? Robalom, rozumiesz?


Więcej

Rysiek odwrócił się do poduszki, w której głęboko zapadała się wychudzona głowa. Chrypiący krzyk Pokory, bliższy buczeniu niemowlęcia w kolebce niż głosowi, który dzwonił w Ryśkowych wspomnieniach, nadał pierwszą nutę pogrzebowej pieśni. Umierającym się nie odmawia, Rysiek znał tę prawdę lepiej niż alfabet.  


Więcej
Wszystkie cytaty tego autora Dodaj cytat tego autora
Reklamy