Recenzja książki: Broda

Recenzuje: Adrianna Michalewska

Co symbolizuje broda? Męskość, ortodoksyjną wiarę, przynależność do Amiszów. Najdłuższą w historii brodą szczycił się Hans Langseth, któremu udało się zapuścić włosy w dolnej części twarzy aż na 33 centymetry. Brodom poświęcono przynajmniej kilka profesjonalnie prowadzonych blogów. Bo broda to problem cywilizacyjny.

Oczywiście jedynie męski problem, ponieważ kobiety z natury brody nie mają. Przysłowiowa "baba z brodą" to wybryk natury, tak samo rzadki i kuriozalny, jak cielę o dwóch głowach albo mówiący koń. Czy jednak broda może być kluczem do sukcesu? Kamieński przekonuje nas, że może.

Andrzej, lat czterdzieści, bez sukcesów zawodowych i erotycznych, pewnego dnia postanawia zmienić swoje życie. Ponieważ większość pomysłów na rewolucję w życiu osobistym już dawno zostało wykorzystanych, Andrzej decyduje się na banalne zapuszczenie brody. A zaczyna się tak, że pewnego dnia po prostu się nie goli. I rusza lawina. Andrzej zwraca na siebie uwagę szefa, atrakcyjnej koleżanki z biura i w ogóle całego swojego otoczenia. Początkowa abnegacja urasta do rangi filozofii życia, demonstracji wewnętrznej siły i woli walki o lepszą pozycję w społeczeństwie. Człowiekowi z brodą wolno kłamać, wolno się lenić, wolno manipulować innymi. Broda mu na to pozwala, bo broda to symbol testosteronu, który rządzi światem. A broda rośnie, łączy się z wąsami i obejmuje w posiadanie zakłamany świat korporacyjnych pozorów. Jest ważniejsza niż elitarne szkolenia, precyzyjne raporty o korposukcesach, jest symbolem seksu i prestiżu. Nawet zgolona, żyje dalej, karmiąc się ludzką głupotą i żywiąc swoją siłą Andrzeja.

Kamieński przeniósł czytelników w świat korporacyjnych układów, gdzie rządzą pozory, cynizm i bezpardonowa walka o najlepsze miejsce przy stole. Stosując się do wymogów, które nim rządzą, można jedynie liczyć na szczęście lub wziąć sprawy w swoje ręce. Kiedy idzie się pod prąd, czasami udaje się odnieść sukces. Bo w świecie wytycznych zoptymalizowanej ścieżki działania nikt nie odważy się powiedzieć, że król jest nagi, a pozory nie dowodzą tego, że zarośniętemu pracownikowi przybyło umiejętności.

Kamieński posłużył się parabolą, na wzór historii rodem z Biblii. Na zaledwie ośmiu stronach zabawnej przypowieści udało mu się opisać, wyszydzić i brutalnie skomentować całą prawdę o dzisiejszych sukcesach ludzi, których sukces polega na tym, że znani są z tego... że są znani. Dzięki temu, że autor sięgnął do rzadkiego dzisiaj gatunku literatury moralistyczno-dydaktycznej, historyjka ta nabrała pewnych cech uniwersalnych w stylu Diderota czy Camusa. Ale dość o tym. Broda to także zabawna historyjka, którą warto czytelnikom polecić. Dydaktyzm na wesoło, w wersji "mini" na jeden króciutki wieczór.