Złodziej Prol +Ch1

-Dzisiaj jest moja szczęśliwa noc! Zabawa sama do mnie przyszła!- Głos jaki osobnik za zakrętem wydał sprawił że Loke’owi ciarki przeszły po plecach. Gruby i niski, brzmiał jak należący do obłąkanego, na zmianę unoszący się i opadający, zatrzymujący co chwila, jakby jego właściciel miał problemy ze składaniem słów w zdania. Czuł że powinien się cofnąć i obrać inną, bezpieczną drogę, jednak ciekawość okazała się większa od strachu. Opadł bezgłośnie na kolana, a następnie wystawił ostrożnie głowę utrzymując ją jak najbliżej ziemi. Z tej pozycji mógł zobaczyć całą scenę, minimalizując ryzyko bycia zauważonym. Nawet gdyby ktoś zdecydował się spojrzeć w jego stronę, gęsta ciemność i fakt że znajdował się znacznie poniżej poziomu ludzkich oczu, sprawiał że ryzyko odkrycia drastycznie się zmniejszało. Gdy tylko wychylił się na tyle aby móc zobaczyć co się działo, jego oczom ukazała się wysoka i barczysta sylwetka ubranego goryla z kijem bejsbolowym w jednej ręce i butelką po tanim alkoholu w drugiej. Kij co chwilę uderzał w nogę mężczyzny, niczym tempomat wybijając równostajny rytm. Osiłek stał w kręgu światła rzucanym przez małą, samotną lampę, jedną z niewielu jakie można było znaleźć w całym labiryncie. Prawdopodobnie właśnie dla tej jednej żaróweczki wybrał to miejsce na nocne zapijanie i wnioskując po kiju, rozbój. Na szczęście żarówka była słaba i rzucane przez nią światło nie było w stanie dosięgnąć miejsca gdzie znajdował się Loke. Dodatkowo zbir stał tyłem do niego, co jeszcze bardziej utwierdziło go w przekonaniu że jak na razie jest bezpieczny. Goryl na nowo podjął przerwany wcześniej spacer, odsłaniając kolejnego uczestnika wydarzenia. Dziewczyna, w wieku zbliżonym do Loke’a, metra sześćdziesiąt lub więcej, stała spokojnie z rękami schowanymi w kieszeniach jasno szarej bluzy z kapturem, który obecnie był opuszczony, odsłaniając wyjątkowe kasztanowo-brązowe włosy opadające na plecy. Błękitne oczy dziewczyny uparcie wpatrywały się w zbira, nie okazując żadnych emocji. Miękka, kobieca twarz, o delikatnych rysach i jasnej cerze także pozostawała pozbawiona jakiegokolwiek wyrazu. Coś w jej zachowaniu niesamowicie niepokoiło Loke’a, czy ona przypadkiem nie powinna być przerażona? Zbir oparł nagle kij na ramieniu i po raz kolejny się zaśmiał, zbyt pochłonięty swoimi wizjami przyszłości, aby zwrócić uwagę na nietypowe zachowanie ofiary.

-Dawno nie miałem żadnej dziewczyny, a z pieniędzmi też dość krucho… Ale ty na pewno mnie obsłużysz za darmo mam rację?- Zaśmiał się donośnie, delektując się chwilą.