Twinning Część 5 OSTATNIA

         Jutro rano obudzi się po raz pierwszy wiedząc, dokąd się udać. Musiał zapamiętać, że zanim wyjdzie do pracy, musi poprosić Westę o zrobienie zakupów. Nie miał odpowiednich ubrań na zmianę, więc jeszcze jutro pójdzie do Agencji jak żebrak. Albo lepiej! Samemu zrobi zakupy! Na samą tą myśl poczuł w sercu radość. Jeszcze nigdy nie był taki szczęśliwy! Bez wątpienia życie było wielkim darem. I nieważne, że pochodziło ono od człowieka, a nie od Boga. Z uśmiechem na twarzy przyłożył głowę do poduszki i zasnął. W nocy klon miał najpiękniejszy sen, odkąd przyszedł na świat. Śniło mu się, że znajdował się w pięknym, oświetlonym przez tysiąc słońc miejscu i rozmawiał z jakąś postacią skąpaną w jasnym, oślepiającym świetle. Zapewniła ona go, że posiada on duszę i dostąpi zbawienia.

         Kiedy tylko usłyszał to zapewnienie, zszedł uradowany na dół, na Ziemię. Rano, kiedy się obudził niewiele pamiętał z tego, co mu się śniło, ale uznał to za dobry znak. Nie uwierzył do końca w posiadanie duszy, ale za to uwierzył w Boga. I uznał, że lepsze jest życie z Nim niż bez Niego.

KONIEC