Tajemnice Róży-rozdział szósty

aj...
-Nie jestem Tobą.
-Ty...

Widząc coraz bardziej napięta sytuację Pan domu próbuje się w trącić:

-Spokojnie me Panie,porozmawiajcie choć raz jak matka z córką.

Kobiety słyszą go lecz nie zwazawszy na jego słowa kłócą się dalej:

-Z nią się nie da.
-Sam słyszysz Ojcze.
-Święta się znalazła.Nie zgrywaj anioła.
-Pozory i gra to twoja specjalność.
-Jak śmiesz...
-Zawsze byłam i jestem sobą.
-Otóż to.
-Mam być tobą?
-A co w tym złego.
-Wszystko...
-Szczyt wszystkiego.
-Córko-podchodząc do Emmy-matka chce...
-Wydać mnie za tego nieudacznika.

Pani domu aż robi się czerwona:

-To dystyngowany i przystojny mężczyzna
-Niczym Hades.
-Jego inteligencja
-Równa dziecku.
-Z nią nie da się rozmawiać
-Więc nie rób tego.
-Wyjdziesz za niego
-Nigdy w życiu.
-To postanowione.
-Nie przeze mnie

Widząc wychodzącą córkę:

-Dokąd idziesz moja Panno
-Do siebie.

Emma ledwo znajduje się za drzwiami gdy słyszy:

-Zwariuje przez nią,że też musi być moją córką.
-Nie myślisz tak.
-Myślę.Jest coraz bardziej nieznośna i arogancka.
-Nie prawda.
-Zawsze jej bronisz.
-Bo wiem ze mam rację.

"Kochany Ojciec..."

Myśl przerywa głos:

-Podsłuchujesz?
-Nie twoja sprawa
-Nie wiesz że to nie ładnie.
-Kto to mówi.
-O co ci chodzi?
-Wiem co robisz,jak się zachowujesz i gdzie chodzisz więc nie waż sie mnie osądzać

Złość maluje się na twarzy Alicii patrząc za odchodzącą siostrą

"Niech cię szlak"

W okrytej mrokiem nocy posiadłości Richardsona:

-Weź go ze mnie.
-A może was tak zostawie,fajnie wyglądacie.
-Zebrało ci się na żarty.

Pomagając swej wspólniczce:

-Co tu robisz?
-A jak myślisz?
-Chciałaś go zabić?
-Skoro ty się boisz
-Odbiło ci!
-Przynajmniej mam odwagę.
-Głupotę.Wiesz co by było gdyby ci się udało.
-Brak przeszkody w dążeniu do celu.
-Załatwię to...
-Akurat.
Załatwię ale po swojemu

Opuszczając posiadłość :

-Teraz mamy poważniejszy problem

Niczym mary znikają w zakamarkach nocy i miasta.