Przygody Emmy i Emili
***
Emma przyszła do mnie ze złą miną.
-Wiecie co? Fred zabrał mi laptopa!- powiedziała z oburzeniem w głosie Emma.
- Nie mogę go znaleźć, pomóżcie mi go... Co się stało Kristen?
- Chłopak mnie rzucił, to znacz ja go rzuciłam- dodała pośpiesznie Kristen.
- Bardzo mi przykro...- Emma siadła na łóżku, widać było że naprawdę jej przykro.
-Najpierw Emili,potem ty, obym ja nie była kolejna.
Minęło trochę czasu nikim znaleźliśmy laptopa Emmy. Potem Emma bez naszego udziału nakrzyczała na Freda, ale postanowiła nic nie mówić mamie.
- Robi się ciemno a jest przecież dopiero 19.10- powiedziała Emma z goryczą.
- No cóż, przecież jest jesień - powiedziałam.
- Ale przynajmniej jest ciepło- wtrąciła Kristen. Siedzieliśmy na balkonie do którego miałyśmy wspólny dostęp. Oglądaliśmy chmury przelatujące szybko na niebie.
- Dzięki Emili za pocieszenie dzisiejszego dnia- powiedziała Kristen.
-Nie ma sprawy, od czego są przyjaciółki?
- A możesz mi powiedzieć co się stało? - zapytała Emma .
- Mogę kiedy indziej?- poprosiła Kristen.
- Dobrze- powiedziała Emma.
-O tato dzwoni! - krzyknęła Emma. Odebrała. Wyszliśmy z Kristen z balkonu. Postanowiliśmy poczatować z koleżankami i zaplanować zemstę na tym draniu Nikolasie.
Mama zadzwoniła do mnie, żebyśmy zeszli na kolacje i żebym zawołała też Emmę. Zeszliśmy, Kristen powiedziała że już pójdzie bo jest późno. Mama chciała żeby Kristen została na kolacji, ja też tak chciałam ale ona zaprzeczyła. Odprowadziłam ją. Doszliśmy do jej bramy.
-No to się zdzwonimy - powiedziałam.
- Dobrze-powiedziała Kristen.
- A i jeszcze jedno nie przejmuj się tym Nikolasem , proszę.
- Postaram się- uśmiechnęła się.
- No to pa! - krzyknęłam na pożegnanie przyjaciółce. Wróciłam do domu w dobrym humorze, w końcu ten dzień był zaskakujący.
