opowiem

opowiem wam coś...

cicho i skrycie powiem wam, że życie mnie zaskoczyło,

zaskoczyło niestety negatywnie,

trudne sytuacje i decyzje postawiły mnie w bagnie.

to bagno to on i ona, już nie ja,

"ja" było jeszcze jakiś czas temu, było "ty i ja"

- co się stało? zapytasz? a może nie?

było sielsko, anielsko, pięknie i czarująco...

potem był czas pauzy, zmian, postanowień...

teraz okazuje się, że nie wszystkie obietnice są do spełnienia, niektóre daję się by zagwarantować sobie bezpieczeństwo...

a te które się spełnia, dają coś w rodzaju koła ratunkowego dla związku.

czy ty coś z tego zrozumiesz? pewnie nie...

trudno jest pogodzić się z niepowodzeniem, bo przecież nie leży w naturze człowieka wybieranie czegoś co sprawi nam ból.

słowa innych - zostaw to,  żyj dalej, nie martw się będzie dobrze... nie starczyły.

Zawsze trzeba się przekonać na własnej skórze.

Każde trudne i nieodgadnione spojrzenie, każde nie zrozumiałe słowo, każdy brak uśmiechu na radość z jego strony był dla mnie ciosem prosto w serce.

Teraz moje serce ma dziury i szczypi kiedy stawiam  kolejny krok do przodu, 

czy czasem zdążą zgoić się stare rany?

opowiem wam coś...

zawsze warto poczekać, i nigdy nie robić czegoś co nie leży w naszej naturze, na przekór sobie.... nie warto, nie wychodzi...