OKRUCHY PAMIĘCI (częśćI)

                                                          Jak ocalić od niepamięci

                                                           urok przeżytych dni,

                                                           ich zwyczajność

                                                           niezwykłość,

                                                           i niepowtarzalność?

                                               Niech ożyją wspomnienia i  wiodą

                                               po drogach dzieciństwa,

                                               młodości – aż po dojrzałość,

                                               w chwile dobre i jasne,

                                               ciekawe.

       Życie człowieka zrośnięte najbardziej jest z najbliższą ojczyzną, z miejscem, w którym nie tylko urodził się, ale będąc dzieckiem – poznawał świat , ludzi, uczył się żyć, stawiał pierwsze kroki w dojrzałość.

              „Oj piękna ta ziemia, to nasze Mazowsze

              I wody tam czystsze, i powietrze zdrowsze”-

chciałoby się powtórzyć za „lirnikiem mazowieckim” Teofilem Lenartowiczem.