Odkrywanie dzikiej przyrody interioru Azji Środkowej by Tomasz Q. Pietrzak, 2015

IMMANSUETUS Rozwiązania Nauk Przyrodniczych [2] lipiec 2015NOP:dfq40 >Wydawca: Luchowicz Gabinet Publications.[gnhi.pl]Cahoot: / Scribd/ Calaméo / Issuu />>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> NIEZNANA DZIKA PRZYRODAINTERIORU AZJI ŚRODKOWEJ BY TOMASZ PIETRZAK Ryc.1 Płaskowyż bagienny Ushkonyr w obwodzie ałmackim. Zdjęcie Aidara Ayazbayeva. Jak uważam, jest poniekąd właściwe by nazwać ten artykuł typu groundbreaking, łamiący podstawy. Ale o tym w dalszej części. Wiedzieć należy, że niewiele uwagi poświęca się w projektach poznawczych regionowi Azji Centralnej. Jest to więc, jak sądzę, obszar zapominany przez eksplorację i poszukiwaczy. Tymczasem, jeden z autorów chciał przybliżyć zainteresowanym ten głąb pokryty mozaiką krain. Artiom Rusakowicz w swym przewodniku po Azji Środkowej,odsłania przed nami skrywane tajemnice niedostępnego interioru. Autor zawiera tem opis warunków transportu, życiu w wielkich miastach. Życie w osadach za bagnami. Zapis kontroli celnej. A także opis warunków przyrodniczych. W przewodniku przekazuje się nam różnorodne zasoby wiedzy, o położeniu, warunkach naturalnych, w końcu zaś o podróżowaniu po całem regionie głębi kontynentu. Jest tu opis tej ukrytej w interiorze krainy, gdzie zderza się baśniowy orient z postsowieckim wschodem. Rozległe i niedostępne masywy górskie, a także dzikie bagna okolic rzecznych nie zostały do tej pory zbadane. Należy być świadomym, że jest jeszcze w głębi kontynentu wiele nieznanych regionów, pokrywających dzikie krajobrazy oraz zamieszkiwanych przez nieznane zwierzęta. Wiedza o pewnych zwierzęcych formach i niezbadanych ziemiach, jest znana zarówno w wiedzy społecznej, jak i wśród eksploratorów. Dawne tajemnice regionu odkrywa polski badacz początku20-tego wieku, Sergiusz Miecz. Wymienia wielkie wąwozy i rozpadliska, którymi zbocza gór są wydzielone. O wodach wpadających z wielką siłą w krajobraz regionu Turkestanu Chińskiego opowiada się z pokorą. Podróżnik opisuje odkrycie przez Nikołaja Przewalskiego wielbłąda, w którego powątpiewali uczeni w owych czasach, pomimo, iż był opisywany przez chińskie roczniki. Wspomina o mieszance etnicznej jaką stanowią rośli sartowie i tadżycy turkestańscy, czyhający nawielką obfitość ryb dookoła Lob-Noru. Pisze również o dzikich ziemiach i przełęczach, jak te przeznaczone dla karawan, w tym owe, które łączą Kaszgar z fortem rosyjskim Narym. Ryc.2 Niezbadana menażeria zwierzęca z interioru Azji Środkowej. Rycina sporządzona przez autora artykułu. Odkrycie arkana przyrody zapomnianych skrawków interioru azjatyckiego wymaga mobilizacji kompanii uczonych i eksploratorów. W ramach podobnych inicjatyw znaczące byłoby otwarcie inicjatyw i przeprowadzenie odpowiednich projektów, w tym takich jak Wędrówka przyrodników do odległych bagien za Wzgórzami Zaamin. Góry Zaamin, znajdujące się na wschodzie Uzbekistanu skrywają zapewne niejedną jeszcze zagadkę dla badaczy historii naturalnej. Wzgórza Zaamin, zwane rajem Uzbekistanu to zapomniane obszary, będące częścią antycznej Baktrii i Sogdianów. W narzeczu perskim i tadżyckim oznaczają dosłownie rolniczą krainę. W dawnych czasach znane z żyznych pól. Wzgórza Zaamin są zamieszkałe przez turkestańską sowę Strix aluco haermsi i parę pomniejszych ptaków. Stałymi mieszkańcami tych wzgórz są białostopy niedźwiedź z gatunku Ursus arctos oraz środkowoazjatycki koziorożec Capra sibirica alaiana. Niezwykła flora liczy prawie900 gatunków, z czego tuziny są endemiczne. Owe parki są pokryte lasami iglastymi, w tym krainami archa. Wzgórza Zaamin są kandydatem na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Zupełnie nieznane są bagniste obszary położone w s