Niedostępna (6) Emocje

elenie się opłatkiem, życzenia. Koniec był mniej udany. Jak zwykle. Panowie wyciągnęli alkohol i upili się. Bratowa zrobiła bratu awanturę, chociaż… to on był głośny i agresywny. Poszła do domu, zabierając dzieci. On jeszcze długo klął na nią i żalił się na swój los po jej wyjściu. Panowie pili, przegryzali wigilijnymi potrawami i bełkotali coś coraz mnie zrozumiale. Następnego dnia Ada odwiedziła ciotki i kuzynów. Popołudniu w drugi dzień świąt wróciła do swojego mieszkania. Siadła na swojej wygodnej kanapie i zapatrzyła się tępo w ścianę. Nie podobało jej się to życie. Z każdym miesiącem i dniem coraz bardziej jej się nie podobało. Przez moment miała ochotę zamknąć się w swoim mieszkaniu na cztery spusty i nigdy więcej stąd nie wychodzić. Gdyby tylko tak się dało. Trzeba było jednak coś jeść. Trzeba było zarabiać. W związku z tym następnego ranka znów wpakowała swoje ciało w pięknie skrojony kostiumik, przyozdobiła swoją twarz wysmakowanym makijażem i ruszyła na podbój świata nie dając po sobie poznać, że cokolwiek jej doskwiera – spokój i profesjonalizm. Chciała pracować – zając ręce, myśli, emocje czymkolwiek i oby było tego dużo.