Miecznik (I)

głowę w jego pierś. Tak jak w dwie poprzednie noce. Ich oddechy zrównały się ze sobą. Drżącą dłonią przesunęła po jego torsie. Miękko chwyciła za kołnierz pikowanej kurtki i powoli –bardzo niepewnie, za pomocą małych drgnięć  podsunęła swoją twarz do jego twarzy. Spojrzała mu w oczy. Miała piękne, połyskujące zielenią oczy. Później ich usta się spotkały. Przylgnęli do siebie – z początku delikatnie – później coraz intensywniej, prawie zwierzęco. Położyli się. Jej drobne dłonie drżącymi ruchami rozpinały paski spinające kurtę, rzemienie dubletu, podciągnęły do góry atłasową, czarną koszulę. Leżał jak sparaliżowany gdy siadała na nim okrakiem. Pochyliła się. Ich usta połączył pocałunek, dużo pewniejszy niż poprzedni. Silne ręce kraka złapały ją w talii, później przesunęły się do zapięć kaftana. Mocował się z nimi bezskutecznie, więc pomogła mu szybko sama je rozpinając.  Jego dłonie gładko wpłynęły pod lnianą koszulę. Westchnęła odginając się do tyłu. Ściągnęła z głowy czepiec i rozpuściła włosy. Kaskady krwistoczerwonych  loków rozpłynęły się sprężyście sięgając piersi. Wyjątkowo kształtnych piersi. Zadrżała gdy dotknął jej krągłości. Zrzuciła kurtkę i koszulę. W tańczących światłach ogniska wydawała się marą. Choć opalona na brąz, przy Kraku wydawała się blada. Przeczesał jej spiralnie skręcone loki. –cholera, jakie ona ma piękne włosy – pomyślał przyciągając ją za nie do siebie. Gdy poczuł jej dotyk na brzuchu wzdrygnął się nieco, ale jej miękkie usta pochłonęły go bez reszty. Usłyszał kliknięcie, uścisk powodowany paskiem zelżał by po chwili odpłynąć zupełnie. Drugie kliknięcie, mały zgrzyt . – Jaka ona jest piękna… jaka piękna. – kołatało mu się w umyśle nękanym doznaniem jej ciała. Oddech – rytmiczny, trochę urywany – przy uchu i łaskotanie rzęsą po policzku. Uniosła lekko biodra by opaść po chwili. Przymknął oczy i złapał ją bardzo silnie. Nie powiedzieli ani słowa aż do rana. Nie musieli, rozumieli się doskonale i bez nich.