„Mała, dygocąca, krucha istota.” cz8

Minęło pół roku. Okazało się ,że mama znów ma narośl, tym razem wyrok był inny. Mama załamała się , ja zaczęłam również. Na dodatek tego Monika , która podejrzewała, że odbiję jej Krzysia , nie pozwala nam się widywać , nawet w jej towarzystwie, powiedziała: „POSZUKAJ SOBIE SWOJEGO CHŁOPA A MOJEGO ZOSTAW W SPOKOJU”

Zatem zostałam sama z moimi problemami , nie chciałam być zwadą w szczęściu  Krzysia.

 Mama nie chciała walczyć po ostatniej chemioterapii podupadła na zdrowiu. Nie miałam już siły. Postanowiłam wrócić  do pracy.

Koleżanki mi współczuły , co było jeszcze bardziej przytłaczające. Widok Michała napawał mnie wstrętem. Nie zapytał na wet co się stało, pewnie dowiedział się od Michaliny. O ile   pytał o mnie.

„ nie masz ochoty na małą zemstę na narcyzie?”

Następny mail od „ŻYCZLIWEJ”

„nie, dziękuję ale nie mam ochoty brudzić sobie rąk ” nie dopisałam jednak, ze mam ochotę go zabić po tym co mi zrobił.